Peaks And Valleys

Phase 8.2

NANG TUMAYO ay nagpatuloy kami sa paglalakad para bumili ng malagkit. It wasn’t long until we reached the old woman who sells them. I bought two plastics of it. Pagkatapos noon ay umuwi na. It was almost eleven thirty when we reached home. Diretsong higa ako sa kama pagkapasok ng pinamili sa bahay. I thanked Caliban after he helped me put the plastic bags inside. Hindi ko na nalaman kung dito ba siya nagtanghalian o umuwi pa ito para roon kumain dahil agad akong pumanik sa kwarto.

When I woke up, it was already afternoon. Mag-a-alas tres na kaya’t bumangon agad ako para maligo at kumain. I slept for three hours straight. Kung mas tinanghali pa ako ay baka hindi ko na magawa ang plano kong magluto ng lugaw para sa mga trabahante.

“Magandang tanghali, Liberty. Gusto mo na bang kumain? Pasensya ka na’t hindi na kita nagising kanina. Sinabi kasi ni Caliban na medyo napagod ka sa pag-alis ninyo. Ayos ka lang ba?” litanya ni Manang Selly.

Tumango ako sakanya habang binubuksan ang ilang supot sa kitchen sink. Mukhang iyong mga baboy, itlog, at ilang frozen foods lang ang ginalaw ni Manang Selly dahil iyong iba ay narito pa at nakasupot.

“Manang, bumili ako ng malagkit kanina. Do you think you can help me make a porridge?”

“Gusto mo ng lugaw, Liberty?”

Umiling ako sakanya. “Not for me.”

Inilibas ko ang luya, malagkit, bawang, sibuyas at fish sauce. We tried making it once sa Las Pinas so I know the ingridients.

“Para kanino, Liberty?”

“Sa mga trabahador po , Manang Selly.”

Humawak ito sa mataas na sandalan ng upuan sabay tingin sa akin. “Gusto mo silang dalhan ng meryenda?”

I nodded. “If it’s possible, Manang.”

“Pwede naman,” saad nito. “Pero paano mo sila bibigyan isa-isa? Siguro’y mas magandang bukas na lang, Liberty. Tapos ngayon ay magpasama ka kay Caliban na umikot sa farm para personal mo silang masabihan para bukas. Diyan na lang sa tapat ng bahay. Maghahanda rin ako ng ibang putahe.” She smiled at me. “Sinabi na rin naman sa akin ni Caliban na balak mo raw ibahagi ang sobrang baboy sa mga trabahador.”

“Salo-salo para bukas?” A smile was formed in my lips. “Kung ganoon ay magbi-bake na rin ako ng cake!”

Tumawa ito. “Nakita ko ngang bumili ka ng mga harina at itlog.”

Tumango-tango ako sa sinabi nito. That was exactly why I bought a lot of eggs. Bumili rin ako ng butter, milk, at baking soda. It was hassle to walk and find it at the palengke but all sorts of ingridients and food that I need are there. Naisip ko iyong bilhin dahil naalala ko ang mga gamit dito. Unlike in our house in Las Pinas, we don’t have baking oven and other baking materials there. Pero, dito ay mayroon. I wanted to try it so I bought baking ingridients. Marunong naman ako dahil madalas kaming magbake at gumawa ng cake sa klase namin noong junior highschool ako. Iyon nga lang ay hindi na iyon naulit ulit mula nang magcollege ako.

Maybe, I’ll try baking this evening before doing it tomorrow.

“Kung ganoon ay sige po, manang.” I let go of the plastic bag to go towards the living room. “Is Caliban outside the house?”

She tilted her head. “Nasa sala at naghihintay sa’yo, Liberty.”

He’s waiting for me?

My brows creased before I started walking. Tinungo ko ang sala katulad ng balak at doon ay nakita ko si Caliban na nakahiga sa mahabang couch. Naka-ulonan ito sa kaliwang braso habang ang isa’y nakapatong sa tiyan. Now, the couch looks smaller with him in it. Saktong-sakto lamang siya roon. His firm and long legs dominated the whole space. I wonder if he’s comfortable in that position…

Naupo ako sa katabing upuan habang ang mga mata’y nasa kanya pa rin. Why did he wait for me? Wala naman akong sinabi na aalis kami ngayong araw. Although I did say I want to roam around more. If he’s sleepy, he should have just went home so he can rest properly. Surely, he got tired kanina. Ang dami ko kasing pinamili. We spend over one and a half hours buying things that wasn’t even necessary. Kahit pa ako mismo ang nagsabi sa sarili ko na dapat na mga kailangan lang ang bibilhin.

Yumukod ako ng kaunti pagkaupo para pagmasdan ang mukha nito. I don’t know if I should wake him up or just let him be. I stared at him on that position. His appearance and body toned. This would be the first time I’d look at him in this distance. Nang matagal. Dahil kapag gising ito’y hindi ko naman iyon magagawa. I heaved a deep breath and c****d my head.

Caliban..

He definitely looks like a city boy.

His white and flawless face makes it look like he’s rich. Parang hindi nabibilad sa araw. Ang pantay at makapal na kilay nito, I’m sure a lot of girls complain when they see his brows. His red lips that looks soft and kissable. I’m ashamed to look at his lips being effortlessly beautiful while mine is dry and pale. The bridge of his nose. Ang pantay na kulay nito mula mukha hanggang paa. I wonder if he uses beauty products or it’s all natural.

“Are you criticizing my face, Princess?”

Bahagyang namilog ang mga mata ko nang magsalita ito. I blinked thrice before I pulled back my head. His voice doesn’t even sound sleepy! He’s awake the whole time? Umawang ang mga labi ko roon. Mahina akong napahinga ng malalim. I feel wronged!

“I was just…” Binasa ko ang ibabang labi ko. “Waiting for you to wake up.”

That earned me a low chuckle from him. “Did I pass the standard or nah?”