25- Kapı Açık
Uyandığımda önce etrafıma şaşkınlıkla baktım. Neredeyse akşam olmak üzereydi, kahvaltıyı kaçırmıştım.
Bu ev gibi devasa oda… Karan… Neden burada olduğumu hâlâ tam kavrayamamıştım. Gözlerim odanın köşelerini tararken, sağ tarafta küçük, minicik bir mutfağın yer aldığını fark ettim. Küçük bir lavabonun, mini bir buzdolabının, en ince ayrıntısına kadar düşünülmüş şık ve fonksiyonel mutfak dolaplarının olduğu girintili bir bölme vardı. Sabah burayı fark etmemiştim.
Gözlerim yavaşça yerde duran valizlere takıldı. İlk bakışta fazlasıyla abartılı göründü. O kadar çok valiz vardı ki, sanki yıllarca yola çıkacak bir yolcunun tüm hayatını yanına almış gibiydi. Kaşlarımı çatarak yavaşça valizlerin yanına gittim. İçlerinden birini açmaya karar verdim. Ağzım istemsizce küçük bir “o”
