HAVİN
Gözlerim sonunda o küçücük ekrana kaydı.
“Hadi söyle, ne oldu?” diye sordu Helin’in sesi. “Öldüm meraktan burada.”
“Bir saniye…”
Ekrandan gözümü ayırmadım.
Tek çizgi.
Negatif.
Derin bir nefes aldım ama boğazımdaki düğüm çözülmedi. Kalbim hala hızlı atıyordu. Bir yanım rahatlamıştı; onca kaosun, tehditlerin ve kan davalarının ortasında bir bebeğin şuan için çok fazla olacağını farkındaydım. Kendimden başka korumam gereken başka biri olacaktı.
Ama diğer yanım… Sanki göğsümün içinde minik bir boşluk açılmış gibiydi. Sonucu görene kadar gerçekten bunu ne kadar çok istediğimi bile anlamamıştım. Ama aylardır korunmuyordum. Beynimin küçük bir kısmı telaşla ayağa kalktı. Yoksa...
"Hayır," diyerek susturdum düşüncelerimi. Elbette zamanı gelince bir evladım olacaktı.
Çubuğu çö
