1. Benim Karım
925 Words
SANCAK BOZOK
“Her şey burada yazıyor?”
Önüme koyulan dosyaya şöyle bir göz gezdirdim. Karşımdaki adamın suratına çarpmamak için birkaç nefesi peş peşe almam gerekmişti.
Suratına çarpmamayı başarsam da önüne doğru fırlatmaktan kendimi alamadım.
“Bunları zaten biliyorum. Bana herkesin geldiği bilgilerle gelmeyeceksin. Senden en gizli sırlarını, en karanlık tutkularını, saat kaçta yemek yediğini her detayı istiyorum.” Ellerimi masaya koyup yüzüne doğru eğildim. “Beni anladın mı?”
Yutkunurken başını aşağı yukarı salladı.
“Takdir edersiniz ki kadın bir diplomat. Ona yaklaşmak kolay değil.”
Burun kemerimi sıktım. Artık öfkelenmeye başlıyordum. İki aydır üzerinde çalışıyordu ve bana getirdiği zaten benim bildiğim bilgiler miydi?
Sikerler böyle işi…
“Neyini takdir edeyim? Beceremediğin işi mi? Eğer yapamıyorsan başkasını bulalım.”
“Halledeceğim,” dedi kararlı ve kendinden emin bir ses tonuyla. İşin ucunda bok gibi para vardı. Kim başkasına kaptırmak isterdi ki?
“Şimdi siktir git! Sana on beş gün mühlet. Eğer beceremezsen bu kez kafana sıkarım.”
Gözleri büyürken bir kez daha beni başıyla onayladı ve oturduğu yerden hızla kalkıp kapıya yöneldi.
“Bence başkasını bulmalıyız,” dedi Malik. “İki ay boşa geçti. Beş aydır buradayız. Çok yavaş hareket etmiyor musun sence de?”
Viskiden bir yudum aldım. Kehribar rengindeki sıvı, boğazımdan aşağı süzülürken içimde yavaş yavaş yayılan bir sıcaklık bıraktı. O yoğun, hafif isli tadın dilimde bıraktığı yanma, sanki geçmişin küllerinden kopup gelen bir hatıranın keskinliği gibiydi.
“Güzel şeyler zaman alır,” dedim masanın üstündeki fotoğraflardan birini elime alıp karşımdaki kadına bakarken.
Malik yüzünde hoşnutsuz bir gülümsemeyle beni süzdü. Eğer o bakışları atan bir başkası olsaydı, alnının ortasında bir delikle gözleri diğer tarafa merhaba derdi.
“Amacından sapıyorsun. Hem de daha başlamadın bile…”
“İntikam güzeldir Malik. İntikam! Yanlış fikirlere kapılma.”
“Daha kolay yoldan ülkeye girmek varken neden zoru seçiyorsun? Neden başına bela alıyorsun?”
Viskiden bir yudum daha alırken güldüm. Bela mı alıyordum? Asıl belayı onlar almıştı başına.
“Beni önce mesleğimden, sonra ülkemden ettiler.” Sesim öfkeyle doldu. Eğer Şahin denilen itin kızı Türkiye'de değil bir başka ülkede olsaydı ilk avım o olurdu. Şahin ile bir başka şekilde ilgilenecektim. Ülkeye girdikten sonra…
Ayvaz'ın kızının İtalya'da olduğunu ülkeden siktir edilmeden önce de biliyordum. Ve İtalya'ya geçmek benim için kolay olmuştu. Sadece geçmeden önce beni takip ettikleri sistemin içinden kurtulmam zaman almıştı.
Bir kendilerini akıllı sanıyorlardı.
Devletin iki adamı birlik olmuş, elbirliğiyle elimdeki her şeyi almaya çalışmışlardı. Onlara oyun nasıl olurmuş gösterecektim.
“Kızıyla evlendiğinde Ayvaz seni doğrudan öldürecek.”
Dudaklarımda alaycı bir gülüş bardağın ucunda kayboldu.
“Beni öldüremezler. Hem devletle tanık koruma anlaşmam var. Hem de çifte vatandaşım. Beni öldürmeleri demek diplomatik krizi göze almaları demek.”
“Ama ülkeye giremiyorsun,” dedi alaycı bir sesle.
“Bu akşam canımı sıkıyorsun Malik. Ayrıca onu da en kısa zamanda halledeceğim.”
Viskimden bir yudum daha aldım. “Kızıyla evlendiğimde kızını benden korumak isteyecek ama kızı bensiz bir yere gidemez. Kızını gözünün önünde tutup, güvende olduğunu görmek istiyorsa yasağımı kaldırmaları gerekecek.”
“Oyun aşkından vazgeçmiyorsun,” derken ayaklandı. “Ben gidiyorum.”
“Kartal ne durumda?” diye sordum. Kartal da arkamdan iş çevirenlerden biriydi.
“İzlemeye devam ediyoruz dediğin gibi. Dokunmuyoruz. Fakat neden Oflaz yerine Kartal'a kafayı taktın hala anlamış değilim.”
“Oflaz'ın rengi en başından beri belliydi ve onun tek derdi kendi intikamı ve sevgilisiydi,” dedim Deniz'i hatırlayarak. Deniz'i kendime istediğim bir an olmuştu ama bunun aşkla ya da saçma sapan romantikliklerle alakası yoktu. Ondaki kıvılcım, tutkuydu beni ona çeken…
“Kartal'a oyuna dahil olursa ezip geçeceğimi söylemiştim. O piç, rengi olmayan götün teki…”
“Olaylara dahil olmadı ama!”
“Sen öyle san!” dedim yerimden kalkıp cama yaklaşırken. “Çok soru sormak için yanımda değilsin. Git, işini yap.”
Çok yakında ülkeye dönecektim ve hepsinin ipini tek bir hamlede çekecektim.
****
10 GÜN SONRA
“Bulduklarım sizi oldukça memnun edecek.”
Suratına bakmaya devam ettim. Ona yeteri kadar sabretmiştim ve sabrım taşmak üzereydi.
“Eee,” dedi Malik benim yerime.
“Eylül Hanım, Matteo ile birlikte.”
Bakışlarım ilk kez adamın yüzüne tırmandı. Bunun, benim için önemli bir bilgi olduğunu söylüyorsa aklıma Matteo adında tek bir adam geliyordu.
“Matteo Esposito? Şu bildiğimiz …”
“Evet,” dedi heyecanlı bir sesle. Büyük bir iş başarmış gibi sırıtıyordu. “Ta kendisi!”
“Fakat Matteo Esposito hali hazırda sevgilisi olan biri,” diye devam etti. “Eylül Hanımla hep gizli görüşmeler yaptığı için gözümüzden kaçmış. Eylül Hanımı herkesten saklıyor.”
“Yani sevgilisi olan biriyle birlikte?” diye sordum Eylül'ü kast ederek.
“Bunu bilmiyor çünkü kimliğini de gizli tutuyor.”
“Bunu nasıl öğrendin?”
“Matteo ile ilişkisini öğrenince adamlarından biriyle görüştüm.”
Beni giderek daha çok şaşırtıyordu. “Adamı öylece bilgi mi verdi?”
“Kolay olmadı. Ama paranın açamayacağı kapı yoktur. Diğer bilgiler de dosyada…” Dosyayı alıp kendime doğru çektim.
“O adamla iletişimde ol. Ne yapacağıma karar verince seni arayacağım. Malik, ücreti takdim et.”
Yeniden karşımdaki adama döndüm. “Bak işini yaptığında nasıl takdir ediyorum gördün mü?” diyerek göz kırptım.
Malik, adamla birlikte odadan çıkarken dosyanın kapağını açtım. İlk sayfayı kaplayan resimler bana göz kırptı.
Malik beş dakika sonra içeriye girdi.
“Karım başkasının kollarında çok mutlu görünüyor Malik,” dedim dalgacı bir sesle.
“Matteo Esposito diyor. Kafayı mı yedin? Bir de İtalyan mafyasını mı takacaksın peşine!”
“Adam ahtopat gibi karımı sarmış diyorum, sen ne diyorsun?”
“Ne yapacaksın seni manyak!”
“Karımı kendininmiş gibi saran kollarını kıracağım,” dedim çenemdeki kemikler gerilirken. “Hazırlan Malik kırk sekiz saat içinde karım, resmi olarak da karım olacak.”
- Writer
