How To Be A Princess 101

Going... Going... Gone

Lesson Seventeen

Going… Going… Gone

            Pagkatapos ng isang araw kasama si Zero sa Emerald, napasugod akong bigla sa mansyon nila Daddy. Nakasunod lang si Zero sa’kin and I was shocked nang madatnan ang Lolo ko (father’s side) na nando’n at kausap ang sira ulo kong ama.

            As much as I want to ask why the hell is he here, first things first.

                  “Dad, is it true na may affair ka sa reyna ng Ruwana?”

                 “Xanara—”

                 “YES OR NO!”

                 “YES! But it was a mistake, anak. Hindi ko alam na gano’n ang patutunguhan no’n. I was only fooled.”

                 “Oh stupidity, Cain.” My Lolo mocked him then he turned to me. “I came here to pick both you and Summer back to England, Xanara. Pack your things. You’re going with me whether you like it or not.”

            I smirked. “When all things are messed up, you don’t have to add to my troubles, old man. I’m sick with all of you.”

            Iyon lang at lumabas na ako. Kailangan kong makita si Ima. I know how self-destructive she can get at times like this.

                 “Xana.”

                 “Mm.”

                 “Everything will be okay. I love you.”

***

            Nagising ako nang dahil sa tunog ng sigawan sa kwarto. Surely this is not my room. Hindi ko alam kung nasaaan ako pero kung bakit ko nakikita si Spear dito na mate ni Summer, hindi ko alam.

                 “Xanara! Thank God you’re awake. Do you remember anything?”

            Nag-angat ako ng paningin and I saw Zero. He avoided my eyes. A wave of anger gush out of my system. “No, I don’t.”

                 “You have to tell and explain Summer. We’re framed up.”

                 “I will, Spear.”

            Trivial framed meetings, pictures unexposed. Set up. At kasama si Zero sa mga nag-setup sa’kin. Now my cousin hates me, my Dad cheated on my Mom, I’ve been wanted to be send far away.

                 “Are you fvcking happy now, Zero?”

                 “Never will I.”

                 “Get lost before I can kill you. Get lost!”

***

                 “Ima!”

            Nasa labas palang ako ng Shiraniyo, sinalubong na ako nila Hana Desa, Hana Mena, at Hana Asula kasama si Ima. Nagulantang ako nang dumapo sa mukha ko ang kamay ng sarili kong ina.

                 “Ang kapal ng mukha mong tumuntong sa lupang ‘to, Xanara! Sinabi ko nang h’wag ka nang babalik hindi ba?”

                 “Ano bang ginawa ko?”

                 “Kapag nakikita kita, naaalala ko ang ama mo! Umalis ka na at baka hindi ako makapagpigil mapatay pa kita!”

            I am doomed. That moment I knew I wasn’t gonna escape anything. The whole world despises me after I’ve done so many things to save them and make them feel loved. How bad was it to be betrayed like this?

                 “Nelissa, walang kasalanan ang bata h’wag mo siyang idamay.”

                 “Dyos ko, wag mo namang pagsalitaan ng ganyan ang anak mo.”

                 “Maawa ka kay Xanara, biktima din siya.”

            Ramdam ko kung gaano kapait ang ngiting binitawan ko. They left. I was alone. I turned around and pain strikes my heart as I felt that sharp thing buried deeply into my skin and plunging more deep into my internals.

                 “Sinasalakay tayo ng Ruwana!” that’s all I heard from the back, and an eerie noises, my senses starting to blur as I looked down.

            Sword, blood. He’s killing me. Literally.

                 “Ran… dall…”

                 “They said you have to be gone.”

            I can feel the pain stings. I know in the back of my head, hindi magtatagal ay mamamatay na ako. Katapusan ko na.

                 “You’re made to protect me and not to kill me.” I managed to let out, hindi ko napigilang yakapin siya and settle myself in his chest, that only makes me plunge myself into his sword. “Tell me why…”

            Hindi siya nagsalita. I closed my eyes.

            This is my weakness. I am a half-breed. Daughter of a mortal and an enchantress. I am cursed because an enchantress cannot conceive and make contacts with a human. I am half-breed.

            And half breeds are prone to feel.

            Therefore… my weakness is feeling. I trusted so much it was my downfall. For all it was worth, I am killed.

            My senses faded. I’ll soon pass out.

            It’s going…

            Going…

            Going…

            …gone.

- Princess Cheen –

            Hinila ako ni Stanley para maiwasang makita ko ang kung sinumang nakahiga sa kamang iyon. Pero hindi pa rin naiwasan dahil sa pag-iyak nila Kreya, Divina, at Naya. Alam ko nang tama ang hinala ko. Ang life essence na nabura kanina ay nanggaling kay Xanara.

                 “No… no… no! No! No no no no! She’s not dead! Why did you left her there? Hana… Hana Nelissa why’d you left her there!”

            Hindi siya nakapagsalita. Nakaluhod lang siya’t tulala. Pumapatak ang luha sa mga mata niya. Bigla-bigla na lang sinugod ni Cyrus si Randall at sinapak.

            Did he mean…

                 “YOU KILLED HER?”

            Lahat ay natigilan. Hindi lumalaban si Randall kay Cyrus. Nakakatawang isipin. Para siyang robot na punching bag ni Cyrus na naghi-histerikal na at may mga luhang tumutulo. Ganoon rin si Ryle. Nakasalampak lang siya sa sulok at nakasubsob ang mukha sa mga kamay.

            Si Stanley ay nakayakap sa akin, silently crying in my arms.

                 “Buhay pa si Xanara!” sigaw ni Divina. “Bakit ba kayo nag-iiyakan? Ha? Hindi siya susuko ng gano’n! Buhay si Xanara!”

                 “An Avrona can only kill a Hera.” Shin stated in a matter of fact tone, keeping his cries in place as Kreya punches his chest.

            Lahat kami alam ‘yon. Sadyang minalas lang si Xanara na isang gagong Avrona na mapagkunwari ang napunta sa kanya.

            Now I felt my knees weakened and I fell down, sobbing. “I can’t live without Ti-Thees. How can I live without my best friend? I can’t live without her! Why do you have to kill her! Whyyyyyyyy!”

                 “Xanara,” Naya shakes Xanara probably to wake her up. “Huy gumising ka na. Hindi ka naman gano’n kadaling mamamatay eh. Xanara. XANARA WILL YOU FVCKING WAKE UP!”

            Alam niya, alam namin. Wala na talaga siya. Hindi namin maikakaila ang bagay na ‘yon. Ramdam namin ang pagkawala niya. Naramdaman namin ‘yon kanina. Hindi tulad ng nauna, wala nang kahit na mahinang pintig ng buhay ang natitira mula sa hangin.

            Patay na si Xanara.

            Pinatay siya ni Randall.

                 “Sagutin n’yo kami,” iyak ng iyak na wika ni Naya na nakaluhod na sa harapan ng kama. “Bakit n’yo siya kailangang patayin? Ano bang nagawa ni Xanara? Niligtas niya tayo, pinasaya niya tayo, binigyan niya tayo ng panibagong buhay! Ano bang ginawa niyang hindi n’yo nagustuhan? Bakit n’yo siya kailangang traydurin? BAKIT N’YO SIYA PINATAY!”

                 “DIVINA!”

            Napatingin lang kami nang sumigaw si Cyrus. Namumutla na si Divina kakaiyak. Ako… kahit anong pigil ko I cannot contain my tears. Mahal ko si Xanara. Hindi lang ako. Kaming lahat. At kung papipiliin, mas gugustuhin naming magbuwis ng buhay para sa kanya.

            Pero bakit niya kailangang mawala?

                 “SINASAKOP NA TAYO NG RUWANA!”

            At this point, wala kaming pakialam sa gerang nagaganap sa labas. Kahit pa masakop na ng Ruwana ang Euenessia, wala nang saysay ang lumaban.

                 “Bitawan mo’ko!” Naya shouted habang hinihila siya ni Randall palabas ng silid. “Bitawan mo’ko Randall, hindi ako lalaban sa gerang ‘yan! Wala na’kong pakialam kung matalo man kayo o masakop! There’s no essence in fighting!”

            Hindi siya pinakinggan ni Randall, maging sina Shin, Kreya at Hana Nelissa ay lumabas rin na walang emosyon sa mga mukha.

            Kaming mga natira — Stanley, Cyrus, Ryle, ako at si Divina na walang malay — nakatingin lang sa walang buhay na si Xanara. We have to accept that she’s gone. She left us.

            …yet we just can’t.