How To Be A Princess 101

Weakness

Lesson Ten

Weakness

                 “Can we even slow down?”

- Princess Xanara –

                 “May gana ka pang magpa-slow down eh may komosyon na nga sa Euenessia? Ang adik mo lang, Xana.”

            I sighed. I looked at Randall na naglalakad alongside to me. Tumingin siya sa akin. Nag-pout ako. “I’m not so heavy you know. *x* Masakit na talaga paa ko. Kanina pa tayo naglalakad.” TT0TT

            Being Randall as he is, wala siyang sinabi but he bent down in my front and gesturing me to ride on his back. Natuwa naman ako at hindi ko na kailangang maglakad kaya sumakay ako sa likod niya. He wrapped his arms around my knees to make sure I won’t fall while I snake my hands around his neck and rest my chin above her right shoulder.

                 “Oh jeez, Xana, you’re such a lazy ass.” Pairap na sabi ni Naya.

                 “Selos ka lang.” :P and I stuck a tongue out.

            She stiffened and her cheeks redden. Wala namang pakialam si Randall since patuloy lang siya sa paglalakad. Mwahahaha nakaisa ako sa maldita. xD

                 “Lagot ka sa’kin, Xanara.”

                 “Aylabyu, Naya.” xD

                 “Tse.” = 3=

            I laughed hard.

            Sa aming lima naman kasi, walang inggitan at pikunan ang nagaganap. Kanya-kanya lang kami ng personality. But luckily, we don’t clash. Naya is more of her temper dahil na rin sa elemento niyang apoy. It’s quite hard to control for her lalo na pag irrational siya but she really do cool down kapag ako ang nag-uutos.

            Cheen on the other hand is the balanced one since she holds the woods and the trees and anything associated with the earthly stuffs. She has a sense of justice that none of us would ever have. She knows when and where to side, who and who’s not right.

            Si Divina naman ang kalmado. Opposite to Naya who’s fire, she would often stay in one place and watch as the matters take place. She will move to command and when needed. It is because she holds the water element kaya naman ganoon siyang kumilos.

            Kreya? Well she isn’t holding any but she has this certain flute na nakakasira ng ulo kapag tinugtog niya. And also her voice. Pero other than that, dahil na rin sa mas bata siya at high school eh immatured pa at hindi pa gaanong maalam.

            And me… the elders of Opalonia once told me na ako raw ang pinaghalo-halong attitude nilang lahat dahil nga hawak ko ang hangin. So… malay ko ba kung alin do’n ang nags-stand out. = o =

                 “Randall?”

                 “Mm?”

            He sets back from them. Ahead sila sa amin ng sobrang layo. They probably had reached Shiraniyo by now.

                 “Do you… believe with that moon knight?”

            He froze. Pero agad rin siyang nakabawi. I knew Night was already kicking to be released inside. Night is his female spirit guardian. Sa mga naririnig ko, siya yung nag-traydor sa tribo niya dati, once na kinabilangan ni Raikki. When I was pulled to this and close to Randall, fate gave him Night to be his guide which I really doubt its ability.

                 “It’s a myth.”

                 “Exactly, Randall. It wouldn’t be a myth kung walang pinagbasehan.”

                 “Ba’t mo naisip ‘yan?”

                 “Nah, it just came in. Matagal ko nang naririnig ang tungkol sa Luna Avrona na sinasabi nila which doesn’t makes sense to me if it’s a myth. Saan galing ‘yon? At bakit siya nawala? Bakit hindi ko siya dala? Bakit hindi siya hinahanap?”

                 “Simply because it’s a myth, Princess Xanara. Now shall we go in?”

            Pagtingin ko sa harap, nasa entrance na pala kami ng Shiraniyo. Bumaba na ako at nagsimulang huminga ng malalim. Ano na naman kayang problema sa loob?

            Alam mong nasa Shiraniyo ka kapag binati ka ng napakalamig na hangin at biglang naging kalmado ang paligid. When you see butterflies around at mg kung anu-anong lumilipad at lumulutang na bagay.

            Pagpasok ng foyer, nakaluhod ang isang tuhod ng mga bantay hanggang sa marating namin ang dulo ng palasyo. Lumabas si Ima Nelissa at sinalubong kami. Nasa likuran niya ang mga kapatid niya. Sina Hana Mena, Hana Asula at Hana Desa. Kanya-kanya kami ng yakap sa mga nanay namin.

                 “Ima, may problema ba?”

            Ngumiti siya at tinap ang ulo ko. “Konting problema. Regarding you, Xanara.”

            I look past my shoulder and saw Randall, Shin, Cyrus, Stanley and Ryle all in one knee bended on the floor while their heads are all down. Show of respect to the Heras.

                 “So… pa’no? Ano ba ‘yon?” usisa ni Naya na bumasag ng katahimikan.

                 “Sumunod kayo.” Then Ima looked at Randall and the others. “Kayo rin.”

            Naglakad siya palayo. Sumunod kami sa kanya. Humantong kami sa isang kahoy na pintuan. Aware akong silid iyon ng mga ginaganapan ng bawat pulong ng konseho ng Euenessia o ng kahit na anong pulong na nagaganap sa Shiraniyo.

            And when we entered the room, a lot of the elders’ eyes meet ours. They seem to be in great distress and fear.

                 “May problema ba?”

            Hinawakan ni Hana Desa ang isa kong arm. Bigla akong kinabahan sa nangyayari. Hana Desa is actually holding me like she wants to give me some terrible warning.

                “Nitong umaga… namatay ang isang babaylan.” Panimula ng isa sa mga elder.

            Babaylan? Namatay? “Anong nangyari? May umatake ba?”

                 “Iyon ang lubhang nakapagtataka, Kamahalan. Walang umatake at wala ring matinding sakit ang babaylan. Sa katunayan nga’y malusog at napakaganda ng pangangatawan nito.”

            I froze to where I stand. Nade-dejavu ako. Nangyari na ‘to dati. Narinig ko na ang ganyang rason. Dito nagsisimula. Dito lahat nagsimula.

                 “Diretsahin n’yo na. Tungkol saan ang komosyon na ‘to?”

                 “Sa palagay ng mga manggagamot at ng mga gabay… isang espiritu mula sa Urias ang pinagmulan ng kamatayan ng babaylan. Dahil bago pa man ito mawalan ng buhay, nagbabala ito ng patungkol sa’yo, Kamahalan.”

            Tumaas ang kilay ko. “Patungkol sa’kin?”

                 “Pinasasabi niyang dapat kang mag-ingat. Hindi ka perpekto. Hindi ka solido. Binabalaan ka niya tungkol sa iyong kahinaan. Sa magiging pagbabago. Sa pagkasira ng—”

                 “Kalapastanganan ang magsalita ng ganyan laban sa prinsesa!” sigaw ni Randall na pumutol sa sinasabi ng isang elder.

                 “At kalapastanganan rin ang sigawan ang nakakataas ng antas sa’yo, mahal na Prinsipe ng Atlaniyo. Lumuhod ka.”

                 “Tungkulin kong protektahan ang prinsesa. Kahit pa laban sa inyong mga salita. Sa susunod na—”

                 “Tama na.”

            Tinignan nila akong lahat. Hindi ko alam kung may tinitignan ba ako o nakatingin lang ako sa kawalan. You know I hate mentioning about weaknesses. I have, yes. But the only weakness in me is something I already possessed. So what will change? What was that caution for?

            Ang Urias ang pinaniniwalaang tahanan ng mga espiritu. Nahahati ito sa dalawang parte — espiritu ng kabutihan at espiritu ng kasamaan. We all know that light and dark were always on the opposing sides. Pero isang nagngangalang Rano lamang ang ‘diumano’ ay namumuno sa Urias. Siya—tulad ng isinasaad sa propesiya—ang nagbasbas sa akin upang maging prinsesa ng kaharian niya. Iyon ang Euenessia.

                 “Pagkasira ng?” I asked.

                 “Pagkasira ng… propesiya.”

            That… I don’t know what to think of. I don’t even know the prophecy they were talking about.

                 “Palagay ko sapat na ang pulong na ito.” Nakangiting awat ni Hana Desa at ang bumasag ng tensyon. “Salamat sa pakikiisa, mga konseho. Sana ay ‘wag na kayong gambalain pa ng isipin patungkol sa ating Hera. Magiging maayos ang lahat.”

            Bilib talaga ako dito sa nanay ni Cheen eh. Magkagulo na’t magkapatayan, magiging maayos pa rin ang lahat ang motto. Eto ang tunay na pasitib. xD

            Nagsialisan sila. Sumunod akong umalis matapos magpaalam kina Hana at Ima. Nakasunod si Randall sa akin maski na nang maghiwa-hiwalay kami. Bumalik ako sa Cross. Dating bahay ko. Hindi ko binenta ang bahay na ‘to. Simply because I need something in here.

                 “Mahal na prinsesa.”

                 “Do you ever believe that, Randall? That I have weakness? That I can have my death?” I asked him while unlocking the gate.

                 “Patawad pero sumasang-ayon ako sa babaylan. Walang solido, walang perpekto. Pero kung tunay na may kahinaan ka, kung gano’n… may iba bang nakakaalam no’n? Alam mo ba ‘yon?”

            I smirked then went in. “Hindi ko alam kung pareho kami ng iniisip ng kung anumang espiritu ang nagbababala sa akin ng gano’n. Kung may iba pa akong kahinaan, aalamin ko ‘yon. Pananatilihin kong malayo sa kaalaman ng iba ang kahinaan kong ‘yon.”

            Hindi siya sumagot. Pumasok ako sa silid ko. Naiwanan siya sa labas. Kinandado ko ang pintuan. Lumapit ako sa tokador at binuksan ang nakapaibabaw na kahon doon.

            At binati ako ng liwanag ng kwintas na nag-aanyayang kunin ko.

            I scooped it with my fingers. Maingat kong sinuot ‘yon. Naramdaman ko ang init na hatid nito. Umangat ang maliwanag na bilog at pumosisyon sa harapan ko. I watched the energy as it shaped a tall, firm handsome guy with white long hair. I smiled and caressed his soft hair. He caught my hand and buried his face in my palm.

                 “Kamahalan…”

            He bent down to me and claim my lips. I formed a smile in my mouth while he kissed me with so much longing. I looked into his eyes when he inched away. “I missed you… Raikki.”