หย่ารักเมียแต่ง

จอมแผนการ

" โฉมไม่ไปกับผัวตกกระป๋องที่อีกไม่กี่เดือนก็หมดอายุหรอกค่ะ ไปเอารถมาได้แล้วโฉมจะกลับบ้าน "

ยัยโฉมฉายพูดอะไรไม่ดีกับผัวไว้ เวรกรรมย่อมมีจริงเสมอ...

บ่ายวันนั้นมีอีเมลด่วนแจ้งเข้ามาจากคุณอชิรพัฒน์ ให้น้องชายและน้องสะใภ้ไปตรวจงานก่อสร้างรีสอร์ตใหม่ที่ภูเก็ตเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม จนกว่าโครงการจะมีความคืบหน้าเกิน 70% ตามสัญญาจ้างที่ตกลงไว้กับบริษัทก่อสร้าง เหตุเพราะมีวี่แววว่าผู้รับเหมาจะเทงาน จึงต้องตามไปลงพื้นที่อย่างใกล้ชิด

ในตอนแรกนั้นคุณอชิเขาร้อนใจจะลงพื้นที่เอง แต่ชวินพัฒน์เห็นว่าประจวบเหมาะกับที่ไอ้หนุ่มลูกครึ่งมันประกาศตัวโจ่งแจ้งว่าจะจีบเมียชาวบ้าน รวมถึงทางคุณอชิก็ต้องห่างกับคนที่กำลังตามจีบไปเป็นเดือน น้องชายคนนี้จึงขออาสาเปิดดีลลับด้วยตนเอง

แลกกับคำสั่งด่วนฟ้าผ่า เป็นความลับระดับประเทศเพื่อความแนบเนียน

" คุณชวินเอากระเป๋าใบสีดำมาเปิดไว้รอเลยค่ะ โฉมจะรีบจัดเสื้อผ้า "

" ดำไหน ? "

ชวินพัฒน์ยืนงงในดงกระเป๋าเดินทางของเมียรัก ยัยโฉมฉายเป็นคุณหนูติดแกลมที่ไปเที่ยวต่างประเทศบ่อยยิ่งกว่าเป็นบ้าน ถึงขั้นผัวต้องสร้างห้องเก็บกระเป๋าเดินทางและเสื้อโค้ทเสื้อกันหนาวต่าง ๆ ไว้ให้

" ใบสีดำ 30 นิ้ว ที่มีล้อลากสีแดง "

" จะย้ายบ้านไปอยู่ภูเก็ตเหรอ ! "

ชวินพัฒน์ถึงกับร้องเสียงหลง เมื่อกวาดสายตาหากระเป๋าใบที่ว่าจนเจอ มันใบใหญ่พอที่จะใส่ยัยโฉมฉายทั้งคนลงไปได้ สถานที่ที่จะไปก็ไม่ได้กันดารอะไรขนาดนั้น นอนก็นอนโรงแรม 5 ดาวที่มีบริการซักรีดอยู่แล้ว

" ก็ใส่ทั้งเสื้อผ้าโฉม เสื้อผ้าคุณชวินนั่นแหละ เอามากางตรงนี้ "

ยัยโฉมชี้นิ้วสั่งผัวให้เปิดกระเป๋ากางรอที่พื้น มีหรือผัวที่กำลังตามจีบเมียอยู่ต้อย ๆ จะขัดได้ ร่างสูงลากกระเป๋าออกมาเปิดกางรอเมียที่กำลังเลือกชุดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า แต่พอเปิดมาก็พบกับกระเป๋าเล็กใบหนึ่ง ชวินพัฒน์หยิบขึ้นมาเปิดดูด้วยความสงสัย

แต่เมื่อเปิดออกก็ต้องทิ้งตัวลงไปนอนหัวเราะกับพื้น ของข้างในเป็นชุดชั้นในลูกไม้ตัวจิ๋ว ๆ ที่ยังมีป้ายราคาติดอยู่ สงสัยยัยโฉมจะช้อปมาแล้วลืมทิ้งไว้ แต่ละตัวชิ้นเล็กชิ้นน้อยจนไม่น่าปกปิดอะไรได้

" กรี๊ดดดด ไอ้ทะลึ่ง ! เอามาคืนเดี๋ยวนี้นะ ! "

" ฮ่า ๆ กางเกงในบ้าอะไรตัวละพันกว่า มีผ้าแค่เนี๊ยะ ! "

ปลายนิ้วยาวของผัวเปรตหมุนสะบัดกางเกงในตัวจิ๋วปลิวเป็นเฮลิคอปเตอร์อยู่ในอากาศ แล้วยัยโฉมซื้อมาครบทุกสีด้วยนะ มันใส่ในชีวิตประจำวันได้จริง ๆ เหรอ ชวินพัฒน์ก็อยากจะรู้

" แล้วคุณชวินจะมายุ่งอะไรกับกางเกงในโฉม วางลงเลย ! "

สามีรูปหล่อกางเศษผ้าผืนจิ๋วดูอีกครั้ง หัวเราะจนตัวสั่นแล้วรีบวางกลับลงไปในกระเป๋าใบเล็กคืน ก่อนจะโดนฝ่ามือเมียทุบหลังเข้าให้ ดวงตาพราวระยับจ้องมองล้อเลียนคนที่แสร้งทำเป็นบึ้งตึง แต่ก็หน้าแดงไปยันใบหู

" อยากเห็นเป็นบุญตาอ่ะคุณโฉม ใส่ให้ดูหน่อยสิคะ "

" อย่ามาทะลึ่ง "

ชวินพัฒน์แกล้งเอ่ยเสียงกระเส่าหยอกล้อ ก่อนทิ้งตัวนอนมองเมียจัดเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า บรรยากาศสงบสุขเรียบง่ายไม่หวือหวาก่อตัวขึ้นระหว่างคนทั้งสอง การไม่ต้องวางตัววางมาดอะไรเวลาอยู่ร่วมกัน มันรู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง

ไม่มีชวินพัฒน์ที่รองเป็นประธานบริษัทยักษ์ใหญ่

ไม่มีโฉมฉายที่เป็นนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ชื่อดัง

มีเพียงชายหนุ่มตัวโตที่กลิ้งไปกลิ้งมากับพื้นให้เมียด่า

และเมียขี้วีนที่เริ่มแกะแผ่นมาส์กหน้าออกมาแปะไว้ปิดบังความเขินในระหว่างจัดของ

" ผมเอากระเป๋าใบสีฟ้าที่เป็นของฝากจากญี่ปุ่นไปด้วยดีไหม เผื่อได้ใช้... "

โฉมฉายตวัดสายตากลับมาจ้องสามีตาเขม็ง กระเป๋าที่เต็มไปด้วยแพ็คถุงยางอนามัยและเซ็กส์ทอยใบนั้น เธอเป็นคนซื้อมาประชดผัวเองกับมือ แล้วนี่ผัวตัวดีมันจ้องจะเอาไปใช้กับใคร หรือว่ากับพวกสาวบาร์ในถนนย่านสถานบันเทิง ที่ภูเก็ตก็มีแต่ผับใหญ่ ๆ ดัง ๆ เสียด้วย

" ก็เอาไปสิคะ จะได้ไม่ติดโรคตายซะก่อน "

" จะแช่งผมทำไม ผมถามเมียเพราะจะเอาไปใช้กับเมียนะ คุณโฉมเลือกเลยว่าชอบแบบมีหนาม มีปุ่ม หรือเรืองแสง แต่คุณโฉมต้องใส่กางเกงในจิ๋วแลกกันนะ "

ร่างสูงของสามีพลิกตะแคงมานอนเท้าแขนจ้องมองเมียด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย ดูก็รู้ว่าเอาจริง ถึงจะทำเหมือนพูดเล่นก็เถอะ เล่นเอาโฉมฉายใจสั่น จู่ ๆ ภาพเร่าร้อนในห้องน้ำของเธอกับเขาก็ผุดขึ้นมาในหัวเป็นฉาก ๆ

" หยุดพูดมากค่ะ ไม่งั้นโฉมจะขอคุณอชิแยกห้อง "

ผัวตัวดีไม่ตอบ แต่ก็ไม่หุบยิ้มล้อเลียนลง ยกสองมือทำท่ายอมแพ้ให้เมีย แล้วก็เดินกลับไปเปิดกระเป๋าใบสีฟ้า หยิบเอาถุงยางอนามัยที่เมียซื้อมาฝากใส่ลงใบในกระเป๋าให้เมียเป็นคนจัดด้วย แบบละ 2-3 กล่อง ทำเอายัยโฉมต้องก้มหน้างุดไม่พูดไม่จา แสร้งทำเป็นพับผ้าปึงปังกลบเกลื่อนอยู่อย่างนั้นนานสองนาน

กว่าสองผัวเมียจะมาถึงท่าอากาศยานภูเก็ตได้ก็เย็นย่ำ รถหรูจากโรงแรม 5 ดาวแห่งหนึ่งในเครือของบริษัทตรงเข้ามารับทั้งคู่ ให้มาเข้าพักในห้องพักพิเศษของโรงแรมที่คุณอชิสั่งให้คนจัดหาไว้ให้ โฉมฉายไม่ได้คิดอะไรมากนัก เพราะปกติไปดูงานหรือไปไหนมาไหนกับสามีก็พักห้องเดียวกันอยู่แล้ว

จนกระทั่งได้มาเห็นห้องที่พี่เขยตัวดีจัดสรรไว้ให้นี่แหละ หญิงสาวถึงกับเลือดสูบฉีดขึ้นหน้า

มันเป็นห้องสวีทสำหรับคู่รักฮันนีมูนโดยเฉพาะ ขนาดกว้างขวางไม่ต่างจากคอนโดหรู ๆ ในกรุงเทพ มีสระว่ายน้ำส่วนตัวริมระเบียง และอ่างจากุชชี่กลางแจ้ง

และที่สำคัญคือ...ห้องน้ำกระจกใส...

" ไม่มีห้องอื่นแล้วเหรอคะ ? "

" ขออภัยค่ะคุณโฉมฉาย ช่วงนี้หน้าไฮซีซั่นนักท่องเที่ยวจองเต็มทุกที่ ทางเราเหลือว่างห้องเดียวที่ตรงกับที่คุณอชิให้จัดหาค่ะ "

ผู้จัดการโรงแรมที่ตามขึ้นมาส่งแขกระดับ VVIP ด้วยตนเองถึงในห้องกล่าวอย่างนอบน้อม ท่านประธานอชิรพัฒน์สั่งว่าให้จัดหาห้องสวีทฮันนีมูนที่แพงที่สุด ที่โรงแรมในเครือมีให้น้องชายและน้องสะใภ้ ทางเจ้าหน้าที่ก็เตรียมห้องรอกันอย่างสุดความสามารถ ด้วยเข้าใจว่าแขกทั้งคู่เป็นคู่แต่งงานข้าวใหม่ปลามัน

" เอาน่ะคุณโฉม คุณผู้จัดการเขาจะไปทำงานต่อแล้ว เราก็เข้าห้องพักผ่อนเหอะ เหนื่อยจะแย่ "

ชวินพัฒน์แสร้งทำเป็นบิดไม้บิดมือไล่ความขบเมื่อย ขยิบตาให้ผู้จัดการสาววัยกลางคนรีบขอตัวออกไปทันที หลังจากเสียงปิดประตูและล็อกอัตโนมัติดังขึ้น ร่างสูงจึงเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนุ่ม

" โฉมไม่ได้มีปัญหาอะไรกับห้อง แต่โฉมไม่ชอบห้องน้ำกระจก "

เมียรักยืนกอดอกมองไปทางห้องน้ำหน้ามุ่ย จากตรงเตียงคิงส์ไซซ์นี้มองไปเห็นฝักบัวและอ่างอาบน้ำได้ชัดแจ๋ว ใครมันจะไปยืนอาบน้ำให้คุณชวินนอนมองได้ลง แบบนั้นก็เขินตายกันพอดี

" เอาน่าห้องตั้งกว้าง ถ้าคุณโฉมจะอาบน้ำเดี๋ยวผมไปรอข้างนอกระเบียงก็ได้ "

" แน่นะคะ ? "

" แน่สิ ใครมันจะมานั่งมองคนอาบน้ำ "

ผัวจอมแผนการรีบเอ่ยให้เมียสบายใจ มีเวลาอยู่ด้วยกันที่นี่ตั้งหนึ่งเดือน วันนี้ไม่ได้เห็นยัยโฉมฉายอาบน้ำ วันหน้าก็ต้องได้เห็นอยู่ดี เผลอ ๆ ถ้าโชคดีจีบเมียติดได้เร็ว ๆ นี้ จะได้อุ้มยัยโฉมฉายลงอ่างอาบน้ำด้วยตัวเองแน่นอน ชวินพัฒน์ไม่ยอมพลาดโอกาสง่าย ๆ หรอก

" คุณชวินไม่ได้รู้เห็นกับคุณอชิแล้วแกล้งโฉมใช่ไหมคะ ? "

จู่ ๆ เมียรักก็เกิดขมวดคิ้วสงสัย ตวัดสายตาจากห้องน้ำกลับมาจ้องผัวที่นั่งเหลอหลาบนเตียง

" บ้าาา คุณโฉมก็ได้ยินผู้จัดการบอกนี่ นักท่องเที่ยวจองเต็ม มันว่างห้องเดียว "

" อย่าให้โฉมจับได้นะคะ "

ใบหน้าหล่อคมพยักหน้าสร้างความเชื่อมั่นให้ภรรยาอีกครั้ง ว่าเขาไม่รู้ ไม่เห็น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแผนการนี้เลยจริง ๆ

คุณอชิเป็นคนจัดการทั้งนั้น ผัวคุณโฉมแค่ยื่นคำร้องให้พี่ชายเฉย ๆ...