“เอาไงจะไปหาความจริงหรือนั่งชักว่าวต่อ” เซนต์เอ่ยถามแต่มุมปากกลับกระตุกยิ้ม หวังว่าสิ่งที่เขาคาดไว้จะเป็นอย่างที่คิด
“ยัยนั่นไม่รู้หรอก” คำพูดของมาวินทำเซนต์หลุดขำ ดูก็รู้ว่าตอนนี้เพื่อนเขากำลังหลอกตัวเอง เขารู้ว่าลึกๆ มันก็คิดไม่ต่างจากเขา แต่ไม่อยากยอมรับเท่านั้น
“แล้วแต่มึง”
“…” ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง มาวินหันกลับไปสนใจไลฟ์ของยูมิที่วันนี้เธอดูเร่าร้อนเป็นพิเศษกว่าทุกวัน แต่สมองของเขามันดันไม่รักดีเอาซะเลย ยังคงคิดทบทวนเรื่องที่เซนต์พูดไม่หยุด
ความจริงที่อาจอันตรายต่อหัวใจของเขา
ความจริงที่เขาอาจเกลียดใครบางคนไปเลยก็ได้เพียงเพราะคำว่าหลอกลวง
“เลิกคิดแล้วทำสักที กูเบื่อจะนั่งมองสภาพมึงแล้ว” คำพูดนั้นเหมือนตอกย้ำให้มาวินเริ่มทำอะไรสักอย่างสักที่ดีกว่านั่งโง่ๆ หลอกตัวเองอยู่แบบนี้
“ทำอะไร กูก็บอกแล้วไงว่ายัยนั่นไม่รู้ ไปก็เสียเวลาเปล่าๆ กูนอนดูยูมิแล้วชักว่าวยังสนุกกว่า
