EPISODE 01 : KATHI
635 Words
[KATHI’S PART]
6.00 น.
“ฉันเก่ง ฉันเก่ง โอเคออกไปทำงานได้” ฉันส่องกระจกตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มให้กับตัวเอง ฉันมักจะทำแบบนี้ในทุกๆ เช้าก่อนจะออกจากบ้าน เพราะบางทีคนเราก็ไม่สามารถหากำลังใจจากที่อื่นได้นอกจากที่ตัวเองนี่เนอะ
ใกล้จะสิ้นปีแล้วตามที่พยากรณ์อากาศบอกเอาไว้ว่าช่วงนี้อุณหภูมิจะลดต่ำกว่าปกติ ฉันเดินเข้าไปหยิบเสื้อกันหนาวที่แขวนอยู่ที่หน้าตู้ผ้าขึ้นมาคลุมเอาไว้ก่อนจะเดินออกไปด้ายนอก
“จะไปแล้วเหรอนางกะทิ” เสียงแม่ของฉันที่กำลังเดินสวนเข้ามาทักขึ้นอย่างไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ ถ้าฉันเดาไม่ผิดคงจะเสียพนันมาอีกแล้วแน่ๆ
“ใช่ค่ะ” ฉันตอบเธอกลับไปเสียงอ่อน เพราะวันนี้จะเป็นวันที่ดีของฉัน ฉันไม่อยากให้เธอด่าหรือสวดส่งฉันตั้งแต่เช้าเหมือนเช่นทุกวัน
“แกจะไปไหน เงินล่ะ”
“หนูก็ให้แม่ไปแล้วไง ที่หนูไม่มีแล้ว” ฉันเอ่ยบอกกับหญิงวัยกลางคนตรงหน้าอย่างเหนื่อยใจ นี่พึ่งจะวันที่สองเองฉันแบ่งเงินที่ตัวเองได้มาจากการทำงานพิเศษในทุกๆวันให้เธอไปแล้วส่วนหนึ่ง ส่วนที่เหลือฉันก็เอาไปซื้อของเข้าบ้านและเก็บไว้ติดตัวอยู่ไม่กี่บาทเผื่อมีเหตุให้จำเป็นต้องใช้
โชคดีที่ฉันได้ทุกเรียนฟรีแบบหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ ทุนนี้รวมค่าอาหารและค่าที่พักของฉัน แต่เนื่องจากบ้านของฉันอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยฉันจึงของเป็นจากทุนค่าที่พักเป็นค่าอุปกรณ์การเรียนแทน
“อีนี่จะไปตายที่ไหนก็ไป” พูดจบเธอก็เดินเข้าบ้านไปอย่างหัวเสีย
และนี่ก็คือสิ่งที่ฉันต้องเจอในทุกๆ วัน ถ้าฉันบอกว่า ‘ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย’ มันก็คงจะเป็นคำพูดที่ดูโกหกจนเกินไป แต่ที่แน่ๆ ก็คือฉันชินแล้วล่ะ ความรู้สึกของฉันมันไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้นหรอก
ฉันเดินมาจนถึงคาเฟ่กึ่งร้านอาหารที่เปิดขายตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น ปกติฉันทำงานพาร์ทไทม์อยู่ที่นี่ แต่วันนี้พี่พนักงานประจำลาหยุดฉันจึงเข้ามาช่วยร้านตั้งแต่เช้าจนถึงเวลาเลิกงานปกติของฉัน
“...ฮึบ...” ฉันหยุดเดินก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย ฉันเดินเข้าไปในร้านก่อนจะทักทายพี่ๆ ทุกคนอย่าเป็นกันเอง
“มาไวจังกะทิยังไม่ถึงเวลาเข้างานเลย มาทานข้าวกับพี่มา...ไม่ต้องเกรงใจ มาๆ”
“ขอบคุณมากค่ะพี่หญิง” ฉันเดินเข้าไปหาเธอก่อนจะนั่งลงทานข้าวข้างๆ ตามที่เธอบอก
พี่หญิงเป็นเจ้าของร้านนี้ ฉันทำงานกับเธอมันตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย เธอเป็นอีกคนหนึ่งที่คอยให้กำลังใจและให้คำปรึกษากับฉันเสมอมา เธอใจดีกับฉันมากจริงๆ
17.00 น.
“กะทิเลิกงานได้แล้ว มีเรียนต่อไม่ใช่เหรอ”
“เดี๋ยวกะทิช่วยงานตรงนี้อีกแป๊บนึงค่ะ”
“ไม่ต้องเดี๋ยวแล้ว ไปอาบน้ำล้างตัวที่ห้องพี่เดี๋ยวนี้เลย” พี่หญิงเอ็ดฉันเบาๆ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาล้างอุปกรณ์ตรงหน้าของฉันแทน
“แต่ว่า...”
“ไม่แต่แล้วรีบเลย”
“ก็ได้ค่ะ” ฉันบอกกับเธอเสียงอ่อน ก่อนจะเดินไปอาบน้ำล้างตัวตามที่เธอบอก
“หนูไปเรียนก่อนนะคะพี่หญิง” ฉันเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าที่กำลังง่วนอยู่กับการเก็บของเข้าที่
“จ้า เดินดีๆล่ะ”
“ค่า”
- Writer
