สิริราชจันทรา

บทที่ 17 เดี๋ยวพี่ช่วย

“ไหน มีอะไร เล่าให้พี่ฟังหน่อย” ธนัส บอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นเมื่อเห็นฟ้ามณีนิ่งและสงบลง

ฟ้ามณีมองหน้าของธนัส แล้วน้ำตาก็ไหลลงมาอีกครั้ง เธอรีบเอามือปาดน้ำตาของตัวเองและพยายามเล่าเรื่อง

“อยู่ๆ วันนี้แม่ก็โทรมาค่ะ”ฟ้ามณีเล่าไปพลางสะอื้น ธนัสเองนั้นตั้งใจฟัง ในสิ่งที่น้องจะเล่า

“แม่ก็บอกว่า หาเงินให้แม่ 20,000 บาทได้ไหม

ฟ้าเองตกใจ และสงสัยมาก ”เมื่อฟ้ามณีพูดมาถึงตรงนี้ น้ำตาของเธอก็ไหลอีกครั้ง

ฟ้ามณียังคงสะอื้นและเล่าต่อ

“ฟ้าเลยบอกว่า ฟ้าเป็นนักศึกษา จะเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน ฟ้าก็ถามอีกว่าพ่อรู้เรื่องนี้ไหม แม่กลับตอบมาว่า อยากให้แม่กับพ่อเลิกกันเหรอ ถ้าจะให้พ่อรู้ อีกอย่างแม่บอกว่า ฟ้าเป็นลูก ฟ้าไม่มีสิทธิถาม” พอเล่ามาถึงตรงนี้ฟ้ามณีร้องไห้โหออกมาอย่างสะเทือนใจ

“พี่ธนัส เข้าใจฟ้าไหม ฟ้าไม่ได้อยากให้พ่อกับแม่เลิกกัน ฟ้าแค่อยากถามเพื่อช่วยแก้ปัญหา แต่คำตอบที่ได้จากแม่ก็คือ ถ้าฟ้าไม่ช่วย พ่อกับแม่คงต้องเลิกกัน” ฟ้ามณีพลั่งพลูเล่าออกมาให้แฟนหนุ่มฟังจนหมดอย่างอึดอัดใจ

ธนัส นั่งฟังฟ้าณีเล่า อย่างสงสารในสิ่งที่ฟ้ามณีเจอมา เขาไม่นึกเลยว่า จะมีแม่คนไหนมาทำกับลูกได้แบบนี้

“น้องฟ้า ใจเย็นๆ ทุกอย่างมีทางออกครับ” ธนัสบอกฟ้ามณีออกมาอย่างใจเย็น

“ฟ้ามองไม่เห็นเลยค่ะ มันจะออกทางไหน เงินเก็บฟ้ามีแค่ 5,000 เอง” ฟ้ามณีบอกธนัสออกมาตามตรง เธอเป็นแค่นักศึกษา ยังไม่ได้ทำงานเลย จะไปเอาเงิน 20,000 บาท มาจากที่ไหน

“ทุกอย่างมีทางออก เชื่อพี่สิครับ” ธนัสบอกออกมาพลางเอื้อมมือเช็ดน้ำตาให้แฟนสาว

“มองไม่เห็นทางเลย” ฟ้ามณีตอบกลับมาอย่างแผ่วเบา อย่างหมดหนทาง

“เดี๋ยวพี่ช่วย เอาที่พี่ ถึงพี่จะไม่ชอบในสิ่งที่แม่ของฟ้านั้นกระทำ แต่พี่ไม่ชอบมากกว่าที่จะเห็นน้ำตาของฟ้า เอาจากพี่ไป ส่วน 5,000 ที่ฟ้าเก็บมา ฟ้าก็เก็บเอาไว้นั้นแหละ” ธนัสบอกออกมาพร้อมกับยิ้มให้ฟ้ามณีอย่างอบอุ่น

“ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะรีบไปสมัครงาน ทำงานพาร์ทไทม์ใช้คืนพี่ธนัสนะคะ” ฟ้ามณีบอกออกมาอย่างซาบซึ้ง ที่แฟนหนุ่มช่วย แต่เธอก็ไม่คิดจะเอาเงินของใครฟรีๆ

“ไม่ต้องหรอกพี่ไม่อยากให้ทำงานไปเรียนไป”

“ไม่ได้สิคะ ฟ้าเกรงใจ” ฟ้ามณีบอกออกมาตามตรง เพราะนี้มันคือปัญหาของทางบ้านเธอ ความจริงไม่ควรเอามาให้หนักอกของแฟนหนุ่มด้วยซ้ำ

“เอางี้ ถ้าอยากทำงาน มาทำกับพี่ ช่วยงานพี่ แล้วพี่จ่ายเงินเดือนดีกว่า ไม่ต้องไปสมัครที่อื่นหรอก” ธนัสคือนักซับพอร์ทยอดเยี่ยม ในเมื่อเขาห้ามน้องไม่ให้ทำงานไม่ได้ ก็ให้น้อทำงานกับเขาเลยแล้วกัน

“ก็ได้ค่ะ” ฟ้ามณีตอบตกลง

“ไม่ถามเหรอ พี่จะให้เงินเดือนเท่าไหร่” ธนัส แกล้งแหย่ฟ้ามณี

ฟ้ามณีมองหน้าธนัสเธออมยิ้มน้อยๆแล้วส่ายหน้า

“หึ พี่จ้างเดือนละ 20,000 แล้วกัน” ธนัสหัวเราะในลำคอ แล้วบอกออกมาอย่างเอ็นดูคนตรงหน้า

“เยอะมาก” ฟ้ามณีบอกออกมาแล้วทำตาโตใส่ธนัส

“ไม่เยอะหรอก โทรขอเลขบัญชีแม่ได้แล้ว” ธนัสบอกฟ้ามณีพร้อมส่งสายตามองไปที่โทรศัพท์ในมือของฟ้ามณี

ฟ้ามณีพยักหน้าแล้วหยิบโทรศัพท์ มากดโทรออกหามารดา

“โทรมาทำไหม ถ้าไม่ช่วยไม่ต้องโทรมา ลำคาน” เสียงปลายสายแว๊ดใส่ฟ้ามณี ธนัสได้ยินทุกคำ เพราะห้องทั้งห้องเงียบสนิท

“ฟ้าไปยืมเงินพี่มาแล้วจ๊ะแม่ จะโทรมาขอเลขบัญชี” ฟ้ามณีบอกมารดาเสียงเรียบ

“อู้ยยย ลูกรัก แม่ว่าอยู่แล้วเชียว ลูกต้องช่วยแม่อยู่แล้ว” มารดาของเธอเปลี่ยนท่าทีและบอกหมายเลขบญชีอย่างอารมณ์ดี

“พี่เค้าโอนแล้วนะจ๊ะ่” ฟ้ามณีบอกมารดา เมื่อธนัสโอนเงินให้เรียบร้อย

“แม่ลูกอันประเสริฐ เป็นบ่อเงินบ่อทองของแม่ อย่าไปบอกพ่อนะลูก เดี๋ยวพ่อกับแม่จะเลิกกัน ถ้าพ่อรู้เรื่องนี้” มารดาของเธอรีบย้ำว่าห้ามบอกบิดา

“จ๊ะแม่” ฟ้ามณีรับคำ

“แค่นี่นะลูก” มารดาของเธอรีบบอกแล้ววางสาย เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ไม่มีคำถามว่าสบายดีไหม ไม่ได้สนใจฟ้ามณีด้วยซ้ำว่ายืมเงินมาจากใคร

ฟ้ามณีมองโทรศัพท์ของเธอแล้วถอนหายใจ

ธนัสเองมองฟ้ามณีอย่างสงสาร ในมุมของเขาที่เป็นคนนอกมองเข้าไป ดูเหมือนว่า มารดาของเธอนั้นดูไม่ได้รักเธอสักเท่าไหร่ แต่เขานั้นไม่อยากพูดเพื่อให้มันบั่นทอนจิตใจของแฟนสาว

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น เราก็ช่วยแก้ปัญหาของแม่แล้วไง” ธนัสบอกออกมาเมื้อเห็นฟ้ามณีทำหน้าเศร้าอยู่กับโทรศัพท์ที่เธอถือ

“ไม่รู้สิคะ การที่ฟ้าช่วยแบบนี้ มันจะจบไหม แม่เอาไปทำอะไรก็ไม่รู้ แต่ถ้าไม่ช่วยเลย มันก็ไม่สบายใจเอามากๆเลย” ฟ้ามณีบอกออกมาอย่างสับสนในชีวิต

“ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละน้องฟ้า ถ้าคิดมันไม่ออก ก็ปล่อยมันไปก่อน อย่าไปคิดให้มันปวดหัวเลย เชื่อพี่” ธนัสบอกออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นลูบเข้าที่หัวเล็กอย่างเอ็นดู

ฟ้ามณีพยักหน้าพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ