สิริราชจันทรา

บทที่ 16 พี่อยู่ตรงนี้

“เจ้าเข้มแข็งกว่าที่พี่ประเมินเอาไว้มากๆ ฟ้ามณี” องค์นคราเอ่ยออกมาอีกครั้ง

“ความจริงฟ้าเองไม่ได้เข้มแข็งอะไรมากมายนักหรอกคะ แต่มันก็เรียนรู้ยอมรับและปรับตัวในสิ่งที่เกิดขึ้น เพียงเท่านั้น” ฟ้ามณีตอบกลับองค์นคราพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ

“พี่ขออวยชัย ให้เจ้าจงอยู่ดี ไม่ว่าจะเจออุปสรรคใดๆกล่ำกลาย ขอให้เจ้ามีสติและผ่านพ้นมันไปได้ทุกครั้ง” องค์นคราบอกออกมาอย่างรู้ในชะตากรรมล่วงหน้าของฟ้ามณี แต่พระองค์นั้นยังคงบอกอะไรไม่ได้

ฟ้ามณีมองหน้าองค์นคราอย่างประหลาดใจ ในคำพูด แต่เธอไม่ได้ถามอะไรออกมา

“ไม่มีอะไร อย่าได้กังวลไปเลย” องค์นคราบอกออกมาให้ฟ้ามณี ไม่ต้องกังวลใจ

“พระองค์ น้องฟ้า พ่อครูให้มาเชิญน้องฟ้าไปทานข้าวนะครับ” ธนัส เดินมาแล้วเรียกทั้งคู่ ก่อนที่เขาจะก้มหัวอย่างทำความเคารพเจ้านายของเขาในอดีตชาติ อย่างนอบน้อม

“ไปกันเถิด” องค์นคราบอกออกมาพร้อมรอยยิ้มก่อนที่จะหายตัวไป

“ไปกันครับ”

“ค่ะ”

“เอ้า มากันเด็กๆ ใช้พลังงานกันไปเยอะ มากินข้าวกันเสียก่อน” พ่อครูเอ่ยออกมาเมื่อมองเห็นธนัสและฟ้ามณี เดินเข้ามา

“นั่งหนู เอ็งนะกินเข้าไปเยอะๆเลย เพราะเอ็งจะหิวมากๆ ใช้พลังงานไปเยอะมันจะเป็นแบบนี้แหละ ไม่ต้องแปลกใจ” พ่อครูบอกกับฟ้ามณีอย่างเอ็นดู

และมันก็เป็นจริงดั่งคำที่พ่อครูบอก ฟ้ามณีไม่รู้ไปหิวมาจากไหน ปกติเธอจะกินข้าวแค่จานเดียว แต่ทว่าวันนี้ เธอเติมข้าวไป 2 รอบเลยทีเดียว

หอพักของฟ้ามณี

หลังจากแยกย้ายกันมาสักพัก ฟ้ามณีกลับถึงห้องก็มานั่งจัดเก็บของที่เธอรื้อเอาไว้เมื่อเช้า ให้เข้าที่

ไม่นานก็มีสายเรียกเข้ามาที่โทรศัพท์ของเธอ

“จ๊ะ แม่” ฟ้ามณีขานรับปลายสาย เธอค่อนข้างแปลกใจ เพราะมารดาของเธอจะไม่ค่อยโทรมาหา ส่วนมากจะเป็นบิดาเสียมากกว่าที่โทรมาหาเธอ

“ฟ้า พอจะหาเงินให้แม่สัก 20,000 บาท ได้ไหม”

มารดาของเธอไม่ถามสารทุกข์สุขดิบ ไม่ถามใดๆ ยิงประเด็นเข้ามาเลย ในเรื่องของเงิน

“เงินเยอะขนาดนั้น ฟ้าจะไปหามาจากไหนจ๊ะ ฟ้ายังไม่ได้ทำงานเลย” ฟ้ามณีตอบกลับมารดาอย่างไม่เข้าใจ

“นี่ฟ้าเป็นลูก จะไม่ช่วยทางบ้านเลยเหรอ”มารดาของเธอแผดเสียงมาตามสาย

“มันเรื่องอะไรกันจ๊ะแม่ แม่จะเอาเงินไปทำอะไร แล้วพ่อรู้ไหม” ฟ้ามณีถามออกมาอย่างกังวลใจ

“แกไม่ต้องมาถาม ถ้าพ่อแกรู้ แกอยากให้พ่อกับแม่เลิกกันงั้นเหรอ” มารดาของเธอโวยวายออกมา

“ไปกันใหญ่แล้วจ๊ะแม่ ฟ้าไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้น ฟ้าแค่อยากหาทางช่วยเหลืออยากหาทางแก้ไข แล้วแม่จะเอาเงินมากมายขนาดนั้นไปทำอะไร” ฟ้ามณีรีบอธิบายมารดา

“แกเป็นลูก ไม่มีสิทธิมาถาม ว่าแม่จะเอาเงินไปทำอะไร แกจะช่วยหรือไม่ช่วย” มารดาของเธอบอกออกมาอย่างตัดบท และเอาแต่ใจ

“แม่!! ฟ้าไม่มีเงินขนาดนั้น ฟ้าจะหามาจากที่ไหน ฟ้าเป็นแค่นักศึกษาเองนะจ๊ะ” ฟ้ามณีอธิบายมารดา น้ำเสียงสั่นเครือ เพราะเรื่องมันเข้ามาโดยที่เธอนั้นไม่ทันได้ตั้งตัว

“ไม่รู้แหละ ถ้าฟ้าช่วยแม่ไม่ได้ ถ้าพ่อรู้เรื่องนี้ แม่กับพ่อ ก็คงต้องเลิกกัน ฟ้าอยากเห็นมันเป็นแบบนี้ใช่ไหม” มารดาของฟ้ามณี บอกออกมาแล้ววางสายทันที ฟ้ามณีได้แต่นั่งช็อกไปกับสิ่งที่ได้ยิน เธอมองโทรศัพท์ในมือ พร้อมกับน้ำตาที่ร่วงลงมา ความกดดันที่มารดาของเธอโยนมาให้ มันช่างหนักเกินที่นักศึกษาคนนึงจะรับมันไหว เพราะถามอะไรไป เธอก็ไม่ได้คำตอบจากมารดา มีแต่แรงกดดันที่ได้รับกลับมา แล้วเธอจะทำเช่นไรดี

ไม่นานโทรศัพท์ในมือของเธอก็สั่นอีกครั้ง

“ค่ะพี่ธนัส” ฟ้ามณีกดรับปลายสาย

“พี่ถึงแล้วนะครับ น้องฟ้าเป็นอะไร ทำไมน้ำเสียงเป็นแบบนั้น มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า” ธนัส ถามออกมาเมื่อได้ยิน น้ำเสียงของแฟนสาว ที่มันไม่ปกติ

“เออ ฟ้าไม่รู้จะเล่ายังไงเลย” ฟ้ามณีบอกออกมาเสียงสั่นพร้อมกับปล่อยโห เธอพยายามเข้มแข็ง แต่เมื่อโดนคำถามจี้จุดแบบนี้ เธอเองกลั้นมัน เอาไว้ไม่ไหว

“น้องฟ้าใจเย็นๆ เดี๋ยวพี่ไปหา 15 นาทีเจอกัน” ธนัสบอกออกมาอย่างร้อนรน พร้อมกับวางสายทันที ฟ้ามณีนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์อยู่อย่างนั้น เธอคิดอะไรไม่ออกเลย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ยังไม่ทันที่จะถึง 15 นาที เสียงเคาะประตูห้องของเธอก็ดังขึ้น

ฟ้ามณี เดินไปเปิดประตูอย่างช้าๆ

”น้องฟ้า”เมื่อเปิดประตู ธนัสที่เห็นคราบน้ำตาเต็มใบหน้าของแฟนสาว เขาก็รีบเข้าไปสวมกอดอย่างปลอบใจ และก็รู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย ที่ฟ้ามณี มีอาการเช่นนี้ เพราะตอนที่เขาขับรถมาส่ง ฟ้ามณียังร่าเริงและมีอาการปกติอยู่เลย

ธนัสยังคงโอบกอดอย่างปลอบใจ เพื่อให้ฟ้ามณีสบายใจ เขาไม่ถามอะไรออกมา ปล่อยให้ฟ้ามณีร้องไห้ออกมาให้หายทุกข์ใจ

“ร้องออกมาให้หมด พี่อยู่ตรงนี้” ธนัสบอกออกมาพร้อมกับโอบกอดฟ้ามณีเข้ามาในห้อง เขาปิดประตูลง เพื่อไม่ให้คนที่เดินผ่านไปมามองน้องร้องไห้