สิริราชจันทรา

ปฐมบทเหตุแห่งสงสัย

“รอนานไหมคะ” ฟ้ามณีรีบเดินลงมาจากหอพัก แล้วเอ่ยทักทายพี่ธนัส แฟนหนุ่มของเธอ ในช่วงเที่ยงของวันใหม่

“ไม่เป็นไรครับ พี่มาเร็วเอง ไปครับขึ้นรถกัน” ธนัสตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่น

“หอของฟ้าอยู่ตรงข้ามมหาวิทยาลัย เดินไปแป๊ปเดียว แต่พี่ธนัสมารับ กลับรถเป็นกิโลเลยนะคะ” ฟ้ามณีแซวธนัสเมื่อเธอขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว

“ไม่เป็นไรครับ ต่อไปนี้พี่จะมารับทุกวัน” ธนัสบอกออกมาอย่างอารมณ์ดี

“คะ? ว่าไงนะคะ” ฟ้ามณีได้ยินที่แฟนหนุ่มของเธอพูด แต่เธอถามออกมาอย่างสงสัย ว่าพี่จะมารับเธอได้ทุกวันเลยเหรอ

“พี่จะมาหาฟ้าทุกวันไง” ธนัส บอกออกมาอีกครั้งพร้อมกับบังคับพวงมาลัยเลี้ยวรถเข้าไปในรั้วมหาวิทยาลัยของแฟนสาว มุ่งหน้าตรงไปยังคณะเศรษฐศาสตร์

“จะเป็นไปได้เหรอคะ พี่ก็ต้องทำงาน จะมารับส่งฟ้าได้ทุกวันเลยเหรอ” ฟ้ามณีถามออกมาอย่างที่คิด

“เป็นไปได้ พี่ดูแลธุรกิจ บ้านจัดสรร ของครอบครัว แล้วก็เทรดหุ้น เพราะฉะนั้น พี่มาหาฟ้าได้ทุกวันเลยนะ เพราะว่าพี่ทำงานที่ไหนก็ได้” ธนัสบอกออกมาพร้อมรอยยิ้มอีกครั้ง

“มาหาทุกวันเลยเหรอ” ฟ้ามณีพูดออกมาขำๆอย่างไม่เชื่อนัก ว่าพี่จะทำได้

“ครับ ฟ้าอย่าเบื่อพี่แล้วกัน” ธนัสบอกออกมาพร้อมกับจอดรถหน้าตึกคณะเศรษฐศาสตร์พอดี

“ยัยฟ้า ทางนี้” เนยกรอย เอ่ยทักทายเพื่อน ที่เดินมายังโรงอาหารพอดี

“สวัสดีครับเด็กๆ”เป็นธนัส ที่เอ่ยทักทาย เนยกรอบและน้ำมนต์

“สวัสดีครับพี่ ธนัส ไปไงมาไง มากับดวงมณีได้” เป็นน้ำมนต์ที่ถามออกมาอย่างแปลกใจ

“ดวงมณี” ธนัสทวนคำของ น้ำมนต์อย่างสงสัย

“อ๋อ น้ำมนต์ชอบเรียกฟ้าว่า ดวงมณีนะคะ” ฟ้ามณีหันมาตอบธนัส เพื่อให้คลายสงสัย

“อ๋อ ครับ พี่มารับมาส่งแฟนนะครับ”ธนัสบอกออกมาแล้วยิ้มอย่างภูมิใจ

“ห๊ะ แฟน หูยยยย” เนยกรอบพูดออกมาลั่นโรงอาหาร

“หูย เรื่องน่ายินดี นะครับเนี่ย” น้ำมนต์บอกออกมาแล้วยิ้มอย่างยินดีกับเพื่อนรัก

“มาครับ กินข้าวกันเด็กๆ พี่เลี้ยงเอง” ธนัสบอกออกมาอย่างใจดี

“หูย ป๋าด้วย แฟนเพื่อนดี มันดีอย่างนี้นี่เอง” เนยกรอบบอกพร้อมกับอมยิ้มมองหน้าฟ้ามณี

“แก อย่าล้อฉันสิ” ฟ้ามณีบอกเนยกรอบอย่างเขินๆ

“แล้ววันนี้ พี่ธนัส ว่างพอดีเหรอคะ ถึงได้มารับรับมาส่งยัยฟ้า” เป็นเนยกรอบที่ ทำหน้าที่ ซักประวัติแฟนหนุ่มของเพื่อน ในระหว่างกินข้าวกลางวันกันอยู่ที่โรงอาหารใต้ตึกคณะเศรษฐศาสตร์

“ ต่อไปนี้ พวกเราจะได้เจอพี่ทุกวันเลยแหละ เพราะพี่จะมารับมาส่งน้องฟ้าทุกวัน งานของพี่ สามารถทำที่ไหนก็ได้ครับ” ธนัส บอกเพื่อนสนิทของแฟนสาว อย่างไม่ได้โอ้อวดใดๆ

“หูยย ดีอ่า” เนยกรอบบอกออกมาอย่างเป็นปลื้ม

ธนัส ได้แต่ยิ้มออกมา

“เออ แล้วพี่ธนัส กับดวงมณีเจอกันได้ยังไงเหรอครับ” เป็นน้ำมนต์ที่ถามออกมาอย่างอยากรู้

“เจอกันที่ทะเลนะครับ วันนั้นเหมือนน้องฟ้าไปกับพี่ชาย” ธนัสบอกออกมาพร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น เขายังคงจำมันได้ดี พี่ชายของฟ้ามณีน่าเกรงข้ามเอามากๆ

“เดี๋ยวนะคะ ยัยฟ้าไม่มีพี่ชายคะ”เนยกรอบบอกออกมา

“ฟ้าไปคนเดียวไม่ใช่เหรอคะ ” ฟ้ามณีบอกออกมาเท่าที่ความทรงจำของเธอจะระลึกได้

“ ไม่นะครับ น้องฟ้า ไปกับผู้ชาย 1 คน สูง หล่อ หน้าดุ ออกไปทางโซนผู้ชายอิตตาลี่ แต่ว่าพูดไทยชัดมาก” ธนัส บอกออกมาอย่างที่ความทรงจำเขานั้นจดจำได้แม่น

ฟ้ามณี และธนัส ต่างทำหน้างง พวกเค้าเจอกัน แต่ทว่า ความทรงจำของทั้งสองคนนั้น ไม่ตรงกัน

“มันต้องมีอะไรสักอย่างสิน่า” เนยกรอบบอกออกมาอย่างครุนคิด

“นั้นนะสิ ดวงมณีไม่มีทางไปทะเลโดยที่ไม่มีใครไปด้วย ” น้ำมนต์บอกออกมาอย่างวิเคราะห์

“น่าแปลกจริงๆครับ ทำไมน้องฟ้าถึงจำเรื่องนี้ไม่ได้” ธนัส ไม่ได้คิดว่าฟ้ามณีโกหก เขาเชื่อโดยไม่ต้องมีสิ่งใดเป็นหลักฐานเลย ในสิ่งที่ฟ้ามณีพูด

“ถ้าอย่างนั้นพ่อครูต้องเข้าแล้วแก” เนยกรอบบอกออกมากับน้ำมนต์ และพ่อครูที่ว่านี้ คือพ่อของน้ำมนต์ ที่เปิดสำนักสายขาวสืบทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น

“พ่อครูอะไรกันเหรอครับ”ธนัส อดถามอย่างสงสัยไม่ได้

“พอดี ที่บ้านของน้ำมนต์ เป็นบ้านหมอธรรมสายขาว ที่สืบต่อกันมารุ่นสู่รุ่นนะคะ” ฟ้ามณีอธิบายให้พี่ธนัสหายสงสัย

“อ๋อ แบบนี้นี้เอง ไปไหมครับ พี่โอเคนะ เราจะได้ไม่ต้องข้องใจ” ธนัสบอกออกมากับฟ้ามณี เนยกรอบ และน้ำมนต์

“ก็ได้นะคะ คิดถึงฝีมือกับข้าวของแม่น้ำมนต์ด้วย” ฟ้ามณีบอกออกมากับทุกคน

“ได้เลย เดี๋ยวเราโทรบอกพ่อครูก่อน” น้ำมนต์บอกเพื่อนๆออกมา แล้วหยิบโทรศัพท์มาโทรหาบิดา

“พ่อครูตอบกลง” น้ำมนต์หันมาบอกทุกคน หลังจากวางสายจากบิดา

“โอเค งั้นพวกเราเลิกเรียนแล้วไปบ้านน้ำมนต์กันเนอะ” เนยกรอบสรุปออกมา

“ครับ พี่ได้ทั้งนั้น แล้วแต่น้องฟ้า” ธนัสบอกออมาแล้วหันไปมองฟ้ามณี ด้วยรอยยิ้มอันแสนอบอุ่น

“งั้นพวกเราไปเรียนกันก่อนนะคะ” ฟ้ามณีบอกออกมากับแฟนหนุ่ม

“ครับ เดี๋ยวพี่นั่งทำงานรอที่ร้านกาแฟนะ ตั้งใจเรียนเด็กๆ”ธนัสบอกออกมา พร้อมกับมอง แฟนสาวและเพื่อนๆของเธอ เดินไปจนลับสายตา