บทที่ 1 ผู้อารักษ์และปกปักษ์

1076 Words

หลังจากเลิกเรียน ทุกคนมุ่งหน้ามายังบ้านของน้ำมนต์ ตามที่คุยกันเอาไว้ “แม่ครับนี่พี่ธนัส แฟนของดวงมณี”น้ำมนต์แนะนำแขกแปลกหน้ากับมารดา “สวัสดีครับคุณป้า” ธนัสยกมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่ด้วยความสุภาพ “สวัสดีจ๊ะลูก วันนี้อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันนะเด็กๆ” มารดาของน้ำมนต์เชิญชวนทุกคน ให้อยู่ร่วมวงมื้ออาหารเย็นด้วยกัน “ได้เลยค่ะแม่ พวกเราคิดถึงฝีมือแม่ที่สุด” เนยกรอบบอกออกมาแล้วเข้าไปสวมกอดมารดาของเพื่อนรัก “แล้วพ่อครู อยู่ด้านบนเหรอคะแม่” ฟ้ามณีถามออกมาเมื่อมองไม่เห็นพ่อครู “ใช่แล้วลูก พ่อครูสั่งว่า ถ้าพวกเรามาให้ขึ้นไปกันได้เลย พานครูแม่ยกขึ้นไปไว้ให้แล้วหนูหยอดตู้ค่าครูแล้วขึ้นไปกันได้เลย” มารดาของน้ำมนต์ตอบกลับเพื่อนของบุตรชาย ตามคำสั่งของพ่อครู “งั้นพวกเราขึ้นไปกัน” น้ำมนต์บอกออกมาแล้วเดินนำทุกคนขึ้นไปบนบ้านที่ห้องทำพิธีของพ่อครู “มากันแล้วเหรอ มานั่งสิ” พ่อครูเอ่ยออกมาเมื่อเห็นทุกคน เข้ามาในห้อง ทุกคนยกมือไหว้ทำความเคารพพ่อครู “นี่พี่ธนัส แฟนของฟ้าจ๊ะพ่อครู ” ฟ้ามณีแนะนำแฟนหนุ่ม กับบิดาของเพื่อนสนิท พ่อครูมองยิ้มๆ แล้วมองเลยไปด้านหลังของฟ้ามณี พ่อครูเองนั้นก้มหัวทำความเคารพ พญานาคชั้นราชากษัตริย์ ที่ติดตามนั่งหนูฟ้ามณีมาตราบนานเท่านาน จนพ่อครูเองรู้จักและคุ้นเคยกับท่านเป็นอย่างดี “ไหน วันนี้มีอะไรกัน” พ่อครูหันมาถามฟ้ามณี เมื่อทำความเคารพองค์พญานาคเรียบร้อยแล้ว “คือมันมีเรื่องแปลก แปลกมากจ๊ะพ่อครู” ฟ้ามณีบอกออกมาอย่างที่เธอนั้นรู้สึก “แปลกที่ว่าของเอ็ง มันแปลกยังไงละนั่งหนู” พ่อครูบอกออกมาแล้วหัวเราะดังลั่น อย่างอารมณ์ดี “ก็ฟ้ากับพี่ธนัส เรามีความทรงจำในเหตุการณ์เดียวกันไม่เหมือนกัน เลยงงไปกับเรื่องนี้เอามากๆเลยจ๊ะพ่อครู” ฟ้ามณีอธิบายให้พ่อครูฟัง อย่างสงสัยในเหตุการณ์ “งั้นพ่อหนุ่มกับนั่งหนู ยกพานครูอธิฐาน แล้วเอามาให้พ่อครู” พ่อครูบอกออกมากับฟ้ามณีด้วยน้ำเสียงเอ็นดู หลังจากอธิฐานและวางพานครูเรียบร้อย พ่อครูก็มองหน้าพญานาคชั้นราชากษัตริย์ผู้นั้น แล้วสนทนาผ่านกระแสจิต ไม่มีใครในที่แห่งนี้ได้ยิน “เหตุใดพระองค์ทรงทำเช่นนี้ ความต้องการแรกของพระองค์ คืออยากให้ฟ้ามณีจำเรื่องราวทุกอย่างได้ไม่ใช่หรือ” พ่อครูถามคำถามอย่างไม่เข้าใจ “ใช่ แต่ในคราแรก เราเองก็ไม่ควรทำเช่นนั้นตั้งแต่ต้น ”พญานาคผู้น่าเกรงขามผู้นั้นบอกออกมาตามตรง “แล้วเวลานี้ นั่งหนูฟ้ามณี กับแฟนของนั่งหนูมีขอสงสัย ฉันเองจะตอบได้มากน้อยเพียงใด” พ่อครูถามออกมาอย่างให้เกียรติองค์พญานาคผู้นั้น “ตอบเท่าที่จำเป็น สิ่งใดมิควรรู้ เจ้าจงเลี่ยงตอบ” “แต่พระองค์ ทหารที่ท่านส่งมาอารักษ์ในภพนี้ ก็ปรากฎตัวแล้ว เหตุใดท่านถึงลบความทรงจำของนั่งหนูกันเล่า” พ่อครูยังคงถามต่อ เพราะไม่เข้าใจในบางสิ่งที่พญานาคชั้นราชากษัตริย์ผู้นี้ตัดสินใจทำลงไป “ก็พระเราอยากให้น้องหญิงของเรา ใช้ชีวิตอย่างปกติสุขในโลกมนุษย์แห่งนี้ ไม่ต้องมัวพะวง กังวล และสับสนกับอดีต จนชีวิตเดินหน้าต่อไปมิได้นะสิ ความรักที่เรามีแก่น้องหญิงนะมีแน่และคงทนแต่เมื่อสิ้นพบจบชาติแล้ว ความรักระหว่างมนุษย์และนาคในทางชู้สาว ย่อมไม่สามารถเป็นไปได้ เราทำได้ดีทึ่สุดในตอนนี้ คือตามอารักษ์ปกปักษ์และคุ้มครองเท่านั้น” องค์พญานาคชั้นราชากษัตริย์บอกออกมาอย่างเข้าใจในสัจธรรม ที่หมุนเปลี่ยนและเวียนไป พระองค์มีแต่ความปรารถนาดี ในสายญาณและพวกพ้องบริวารเท่านั้น “เข้าใจแล้ว” พ่อครูจบสนทนาเพียงเท่านั้น แล้วหันมาตอบฟ้ามณี “สิ่งที่นั่งหนูจำได้ก็ถูกแล้ว และสิ่งที่พ่อหนุ่มจำได้นั้นก็ถูกเช่นกัน” พ่อครูบอกออกมาแล้วยิ้ม “อะไรกันจ๊ะพ่อครู ความจริงในเหตุการณ์เดียวกัน มันน่าจะต้องเหมือนกันสิจ๊ะ” เนยกรอบที่นั่งฟังอยู่ ถามออกมาอย่างแปลกใจ ในคำตอบที่เป็นปริศนาของพ่อครู “บนโลกใบนี้ มีหลายสิ่งที่เราควรรู้และไม่รู้ย่อมเป็นผลที่ดีกว่า ต่อตัวของเราเอง” พ่อครูบอกออกมาแล้วมองหน้าของฟ้ามณีอย่างสื่อความหมาย “เข้าใจจ๊ะพ่อครู แต่พอจะอธิบาย ให้หายของใจหน่อยได้ไหมจ๊ะ ว่ามันคืออะไรกัน” ฟ้ามณียังคงถามออกมาอย่างอยากรู้ “เอาเป็นว่า เอ็งไม่ได้ไปผู้เดียว และที่พ่อหนุ่มคนนี้เห็น คือผู้ที่ปกปักษ์อารักษ์ ของนั่งหนูฟ้ามณี และพ่อหนุ่มคนนี้ด้วย เอาเป็นว่า ท่านคือพญานาคชั้นราชากษัตริย์ มีพระวรการสีดำเกล็ดสีทอง และยามที่ท่านปรากฎกายในร่างมนุษย์ก็คือ คนที่พ่อหนุ่มคนนี้เห็นนั้นแหละ” พ่อครูอธิบายออกมาเท่าที่ถูกอนุญาตให้พูด “แล้วท่านชื่ออะไรจ๊ะ ฟ้าอยากเคารพท่านบูชาท่าน และอุทิศกุศลให้กับท่าน ท่านอุตส่าห์ มาดูแลคุ้มครองฟ้า” ฟ้ามณีบอกออกมาอย่างอยากรู้และศรัทราท่านพญานาคผู้นี้ ผิดไปจากครั้งก่อนนูน ที่มาบ้านพ่อครูเมื่อนานมาแล้ว “ฮ่า ฮ่า ฮ่า นั่งหนูเอ่ย ท่านบอกยังไม่ถึงเวลาที่เอ็งควรรู้ เอาเป็นว่า ระลึกถึงท่าน ท่านจะรับรู้ได้เสมอ” “แล้วผมนี้ท่านก็คุ้มครองด้วยเหรอครับ” ธนัสเองถามของมาอย่างแปลกใจ “แน่สิพ่อหนุ่ม ครั้งนึงเจ้าเองเคยเป็นทหารคนสนิทของท่าน” “ผมเคยเป็นพญานาคเหรอครับ” “ก็ไม่เชิง” พ่อครูบอกออกมาแล้วยิ้มให้ธนัส “ผมไม่ค่อยเข้าใจเลยครับ” ธนัสบอกออกมาตามตรง “เอ็งอยากเข้าใจในเรื่องไหนละ พ่อหนุ่ม” พ่อครูเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more