NATHAN:
MATAPOS KONG ipahiya si Yoona sa hospital na pinagtatrabahuan nito ay muli akong bumalik ng syudad. Marami na rin akong tambak na trabaho sa opisina. Ilang araw na nga akong hindi nakakapasok sa trabaho o kahit madalaw manlang ang hospital namin at ang pharmaceutical na pinamumunuan ko sa pagsama at paghuli ko kay Yoona.
Habang nasa kahabaan ng byahe ay hindi ko maiwasang maalala ang mga mata nitong nagsusumamo habang patuloy sa pagtulo ang masagana niyang luha. Ibang klase talaga siyang magmakaawa. Na kahit sino ay mahahabag ang kalooban sa galing niyang umarte. Para siyang maamong tuta na kinakawawa kanina ang itsura. Napailing ako. Hindi ako dapat makadama ng awa o guilt sa ginawa ko. Tama lang na inihayag ko sa pinagtatrabahuan nito kung anong klaseng doctor ito. Pero may par
