LOCKDOWN

CHAPTER 3

GABRIELLA'S POV

The rooms here are wide enough for I think a family of six, kaya pumayag na rin ako sa sinabi ni Zeke. Mukhang kanina pa rin siya palakad-lakad dito kaya medyo naawa ako sa kanya, lol.

Pabalik na kami ngayon sa room na kinuha namin. Tatlo pa lang naman kami rito, Ako, si Liah at si Sandra, yung bata kanina na nahiwalay sa pamilya, kaya siguro pwede pa naming patuluyin si Zeke dito. I hope they won't mind, baka kase kung anong isipin ni Liah sa amin.

As usual, awkward na naman ang atmosphere sa pagitan namin ni Zeke. I'm not a talkative person kase, but if you can read my thoughts, maririndi ka sa sobrang dami noon.

Walang nagsasalita talaga sa amin pero binasag ni Zeke ang katahimikan sa pagitan namin.

"Alam ko na nagdududa ka sa akin. Hindi ka naman talaga dapat magtiwala sa ibang tao. Pero trust me I'm harmless, hehe. Unless...." Ngumisi siya ng nakaloloko. Napakunot tuloy ako ng noo sa sinabi niya, what does he mean?

"Unless what?" I asked with a furrowed eyebrows.

"Nevermind, hehe." Inalis niya na ang tingin at pinokus sa dinaraan namin.

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Unless ano?

------------------------------------

"Sino ka? Sigurado ka ba na hindi ka boyfriend nitong si Gab?"

I rolled my eyes at Liah. Kanina pa niya pinapaulanan ng kung anu-anong walang kuwentang tanong si Zeke. Buti na lang mukhang pasensiyoso si Zeke kaya hindi siya naiinis rito.

"Hindi, hahaha." he replied. "Sa totoo lang kanina lang kami nagkita ni Gab. Sorry kung nakisiksik pa ako sa inyo dito."

"Siguraduhin mo lang talaga na hindi ka jowa nitong bestfriend ko ha." Bumaling sa akin si Liah at pinandilatan ako ng mga mata "Malilintikan 'to sa'kin 'di man lang nagkukuwento eh."

"Hindi talaga, haha," Zeke answered laughing.

Marami pa silang napagkuwentuhan tungkol sa kung anu-anong mga bagay-bagay dahil parang nakakita si Liah ng katulad niyang madaldal. Medyo naririndi na nga ako pero wala naman akong choice. Their conversation was interrupted when I butted in.

"Guys." I tried to catch their attention and luckily, I did. Akala ko patuloy lang silang dadaldal pero buti na lang at hindi.

They turned their head towards me and looked at me confused, probably thinking why I suddenly called them.

"Why Gab?" Zeke asked me. "Is there something wrong?"

I shook my head no. Wala namang mali. I'm just wondering...

"What do you think is happening outside? 'Diba sabi mo rin Zeke, you just heard this place from a speaker on a car na rumoronda? Is there another reason why we're stucked here?"

Sandali silang napatigil para iproseso ang mga katanungan ko. Siguro katulad ko, gusto rin nilang malaman kung ano ang sagot sa mga tanong na iyan. Aside from our curiosity, nakakapagtaka rin kase na bigla-bigla na lamang magkakaroon ng virus sa napakatahimik na bayan namin. It should have an origin right? Saan naman kaya nanggaling iyon?

"Sandali, Gab!" sigaw ni Liah. "Isa-isa lang. 'Yung mga nangyayari sa labas nitong Sanctuary? Sa totoo, 'di ko rin alam. Pero parang may mali eh. Parang ambilis ng lahat. Bakit bigla na lang tayong pinapunta rito?"

Zeke and I both nodded at what Liah had just said. Even me, I noticed that there was really something off with everything.

"May napansin din pala ako, guys," Zeke said so we faced him. "Nakita niyo na ba iyong parang labaratory room nila rito?"

Bigla kong naalala 'yung kuwartong nakita ko nung naglibot libot ako sa paligid. May iba't ibang mga aparato ang nasa loob nito katulad na pang nung malalaking glass cylinders na may mga colored fluid or serums sa loob. I really wanna know what are those for, para ba iyon sa mga gamot na ginagawa nila? Or was it for... No way. I shook off the negative thoughts that lingers on my mind. Hindi naman siguro.

"Yes," sagot ko sa kaniya. "I saw it earlier why?"

"Napadaan din ako doon kanina pero mukhang nauna ka yata dahil hindi mo iyon nakita."

Huh? He saw something that I didn't from that room? Kaya ba medyo nagtataka na rin siya sa nangyayari sa paligid? Ano naman kaya iyon? I suddenly got curious.

"What is it?" I asked him.

He was about to open his mouth when suddenly, static sounds came from somewhere.

"Argh! Saan galing iyon?" Liah blurted out.

The sound was so irritating. Parang tunog tuwing walang signal sa channel na pinapanood. That sound. Napakaingay at sobrang nakakarindi.

Inilibot ko ang tingin ko para makita kung saan posibleng nanggagaling ang nakaririnding ingay at nakita ko sa isang sulok si Sandra habang hawak hawak ang isang radyo.

"Sandra!" I snatched the radio from her. She looked shocked with my sudden movement

"Where did you get this?" I asked her while trying to turn this thing off but I didn't get any reply. Masiyado akong ignorante sa mga ganitong hindi moderno na bagay. I haven't used any radio even once for my whole life time. Wala na kaseng kadalasan na ganito ngayon. Radios can be found on phones, that's why I don't know how this thing works.

Hindi yata isang ordinaryong radyo ito. It looks like the thing that the soldiers or the police officials are using. Anong tawag dun? Wok- wal— ah! Walkie talkie? Tama ba? Ewan ko. Tss.

Bakit bigla na lang tumunog ito? 'Di ba tumutunog lang naman ito tuwing may tumatawag? Is there someone calling or trying to connect with us?

"Ano ba, Gab! Patayin mo na 'yan! Masakit sa tainga!" Liah shouted at me but I just ignored her.

I put my hand with the radio up in the air, nagbabakasakali na baka totoo ngang may tumatawag sa amin and that's the time when I heard something audible from it.

"JawjBHgbandnxhGg HELP JAZHsxbauHTAH"

What?

I clearly heard the world "help" from what I think, a boy? Hindi ako maaaring magkamali. Someone needs help!

Tinaas ko pa lalo ang radyo at humanap ng lugar sa kuwartong ito na may malakas na signal ngunit wala pa rin. I entered the bathroom door and that's when the signal started to become stable.

"Help! We're trapped here inside the -buzz- supermarket. We can't get -buzz- out because there are mon-buzz- outside."

Wait. The voice seems familiar.

"Riel? Is that you?" I asked the other line. Hindi ako maaaring magkamali. Kilalang-kilala ko ang boses ng kapatid ko. He needs help?!

"Ate? Oh God. Thanks. We need help! We're trapped inside a supermarket!" he shouted immediately. May naririnig akong mga ingay sa kabilang linya na tila mga nagsisigawang mga tao at mga metal na tila pinupukpok.

"What? What are you doing there?"

"There are monsters outside. They're—"

Wala na akong marinig pa sa kabilang linya.

"Hello?! Riel?! s**t! Where are you?!" I shouted at the radio even though they can't hear me already.

Nailamukos ko ang mukha ko dahil sa sobrang frustration na nadarama. Hindi ko alam kung anong kailangan kong gawin ngayon, but I need to do something. I need to help him

My brother needs help.

I'll help him.