Barış'ın Anlatımıyla
Saat sabahın 7'sine gelirken, bir ekmek almış eve doğru gidiyordum. 3 Aydır buradaydım. İlk tayinim İç Anadolu'da bir ilçeye düşmüştü. Artık alışmıştım. Buranın havası biraz soğuk olsa da, köydeki havayla benzerdi. Mesleğe de alışmış sayılırdım.
Öğretmenliktense, it kopukla uğraşmak daha benlikmiş. En azından bunu anlamıştım. Çocukların geleceğini karartacağıma, geleceği karartacak olanları yakalamak daha iyiydi...
Mahalleye girmiştim ki, bir kız kolundan tutulmuş tartaklanıyordu. Tam da nöbet dönüşü olacak iş miydi şimdi ? Sabahın köründe derdi neydi bu insanların ?
Adımlarımı hızlandırıp, onlara doğru ilerledim. Kızın korktuğu yüz ifadesinden belli oluyordu. Ama yine de sakinliğini korumaya çalışıyordu. " Bakın bey efendi, bırakın kolumu diyorum size ! Siz beni
