“มิน่าถึงทำตัวไร้มารยาทในบ้านของพี่ไงล่ะ” ถ้าเป็นปันหยีเธอจะไม่ทำนิสัยแบบนี้เด็ดขาด เธอจะต้องรอให้เขาเปิดประตูและอนุญาตให้เข้ามาเท่านั้น
“ก็พี่อี้ไม่ยอมไปหาจินนี่เลยนี่คะ จินนี่ก็เลยต้องบุกมาที่นี่” หญิงสาวไม่ยี่หระต่อคำตำหนิ กลับมองเป็นเรื่องตลกเสียอีก “พี่อี้คะ นี่เพื่อนจินนี่”
“สวัสดีค่ะพี่อี้” หญิงสาวที่ถูกแนะนำยกมือไหว้ชายหนุ่ม มองใบหน้าหล่อคมเข้มสไตล์หนุ่มโปรตุเกสที่ไม่เคยลืมไปจากใจ “จำบีได้ไหมคะ”
ชายหนุ่มพิศเพ่งหญิงสาวที่แนะนำตัวว่าชื่อบี เพียงอึดใจก็พยักหน้ารับ “ที่เคยไปบ้านพี่กับจินนี่ใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ” เธอดีใจที่เขาจำเธอได้
“สวยขึ้นนะ พี่จำเกือบไม่ได้” เขาจำเธอไม่ได้หรอก เพราะเจอกันแค่ตอนอาหารค่ำที่บ้านของมารดามื้อเดียวเท่านั้น แต่เพราะคำถามชี้นำของเธอนั่นแหละที่ทำให้เขาเดาได้ถูกทาง
“ขอบคุณค่ะ” พรพิมลอายจนหน้าแดงเมื่อถูกชม
ชายหนุ่มยิ้มมุมปากเล็กน้อย เมื่อบังเอิญเห็นญาติสา
