“มาดื่มนิดหน่อยค่ะ แต่ไม่ได้มาดื่มเหล้านะคะ มาดื่มแชมเปญชมวิวกรุงเทพแก้เซ็งค่ะ” หญิงสาวตอบติดตลก “จินนี่ถามอะไรคุณหยินหน่อยได้ไหมคะ”
“อะไรเหรอคะ”
“พี่อี้บ่นอะไรจินนี่กับเพื่อนบ้างหรือเปล่าคะ”
“ไม่นี่คะ ทำไมถึงถามหยินแบบนี้ล่ะคะ” เธอสงสัยจนต้องขมวดคิ้ว
“จริง ๆ นะคะ”
“จริง ๆ ค่ะ หยินไม่โกหกหรอกค่ะ” ครั้งหนึ่งเธอเคยหัดเป็นเด็กโกหก แต่ก็ถูกปู่จับได้ และตั้งแต่นั้นเธอก็ไม่เคยทำอีกเลย เพราะการโกหกมันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ และยังทำให้คนที่รักเธอเสียใจอีกด้วย
“จินนี่เครียดมากค่ะ เพราะถูกพี่ชายโทรมาบ่นใส่จนหูแทบชา จินนี่ก็เลยคิดว่าพี่อี้จะบ่นอะไรให้คุณหยินได้ยินบ้าง” พี่ชายของเธอถูกหยางอี้โทรไปต่อว่าเรื่องที่บอกที่อยู่ของเขาให้เธอรู้ และเรื่องที่พาเพื่อนไปหาเขาโดยไม่ได้ขออนุญาตก่อน
“หยินไม่ได้ยินคุณหยางอี้บ่นอะไรเลยนะคะ แต่ถ้าท่านบ่นจริง ท่านก็คงไม่บ่นให้หยินได้ยินหรอกค่ะ”
“พี่อี้เขารัก
