“ที่หนูทำอยู่ทุกวันนี้ก็ดีที่สุดแล้ว แค่นี้ฉันก็ชื่นใจแล้วจ้ะ” เธอดีทุกอย่างจริง ๆ เขาไม่ได้เยินยอ บางเรื่องก็ดีเกินไปจนน่าโมโหด้วยซ้ำ เขาจูบเธออีกครั้งอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน
เธอเผยอปากรับจูบดูดดื่มของเขาอย่างเต็มใจ และขยับขึ้นไปนั่งบนตักของเขาตามที่มือใหญ่ของเขาพาไป…
ติ๊ด ๆ ๆ ๆ
แต่เสียงประตูที่เตือนว่ากำลังจะมีคนเปิดเข้ามาก็ทำให้หญิงสาวที่ถูกจูบรีบฝืนตัวหนี แต่ชายหนุ่มกลับไม่แคร์ถ้าใครจะเข้ามาเห็น เพราะที่นี่คือบ้านของเขา เป็นรังรักของเขากับเธอ ดังนั้นคนที่ควรต้องเกรงใจคือคนที่เข้ามาต่างหาก
ซึ่งเขาก็รู้ว่าไม่ใช่ใครนอกจากพรพิมล หญิงสาวที่ไปเสนอหน้าอยู่กับมารดาของเขาวันนี้ เขาจึงไม่ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แต่กลับจูบหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม เพื่อให้หล่อนได้เห็นและเอาไปฟ้องมารดา
“นี่มันอะไรกัน! ทำไมถึงทำประเจิดประเจ้อแบบนี้!”
เสียงที่ดังขึ้นทำให้ปันหยีใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ความตกใจทำให้เ
