แม้เขาเทิดทูนและให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่มารดา ไม่ว่าจะเป็นความสุขสบายหรือความรัก แต่เรื่องเดียวที่ให้ท่านไม่ได้ก็คือเรื่องส่วนตัวของเขา ซึ่งก็เคยคุยกันไปแล้ว และท่านก็เหมือนจะยอมรับมาโดยตลอด ยกเว้นครั้งนี้
รถที่จอดเปิดไฟฉุกเฉินอยู่ริมทางเริ่มเคลื่อนออกไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ อีกครั้ง เมื่อหญิงสาวเริ่มเดินห่างออกไปไกลพอสมควร
“จอดรถ” เขาบอกบอดี้การ์ดคนสนิท “รอฉันอยู่ตรงนี้นะ” แล้วเปิดประตูลงไปจากรถ
ในเมื่อเธอเดินเขาก็จะเดินเป็นเพื่อนเธอ เขาเดินตามเธอไปเรื่อย ๆ แต่ก็ทิ้งระยะห่างพอสมควรเพื่อไม่ให้เธอสังเกตเห็น.. ยี่สิบกว่านาทีผ่านไปเธอก็ไปกดกริ่งที่หน้าคฤหาสน์ที่เขาสร้างให้มารดาและหลานชายอาศัยอยู่ เขายืนมองจนเธอเปิดประตูรั้วบานเล็กเข้าไปภายในบริเวณบ้าน แล้วจึงโทรเรียกให้คนเอดิสันขับรถตามมา
“เข้าบริษัทเลยนะครับบอส”
“อือ.. เย็นนี้หลังจากเมียฉันออกจากมหาวิทยาลัย นายโทรบอกฉันด้วยนะ แล้วเฝ้าดูจนก
