“คุณบีไม่กลัวว่ามาดามจะไม่พอใจบ้างเหรอคะ”
“เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง” พรพิมลดึงแขนของหญิงสาวให้หยุดเดิน “ตอบฉันสิ” คาดคั้นเอาคำตอบให้ได้
“แล้วคุณบีคิดอะไรอยู่ล่ะ” เธอเห็นสายตาที่พรพิมลมองไทเลอร์ มันแทบไม่ต่างกับที่หล่อนใช้มองหยางอี้
“เธอคิดว่าฉันให้ท่าคุณไทเลอร์อย่างนั้นเหรอ”
“คุณบีพูดเองนะ หยินยังไม่ได้พูดสักคำ” เธอตอบอีกฝ่ายแล้วเดินนำหน้าไป
เมื่อเข้าไปถึงในบ้านก็ถูกสั่งให้เตรียมอาหารตั้งโต๊ะ เธอทำทุกอย่างตามคำสั่ง ไม่ถึงสิบนาทีก็เรียบร้อย
เวลานั้นเองโทรศัพท์มือถือของเธอก็สั่นขึ้นมา เห็นว่าทุกคนยังไม่เข้ามารับประทานอาหาร จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์
“ค่ะคุณอี้” เธอกดรับสายเมื่อเห็นเป็นเบอร์ของคนรัก
(ทำอะไรอยู่ ทำไมถึงรับสายช้าจัง)
“หนูยุ่งนิดหน่อยค่ะ เดี๋ยวหนูโทรกลับได้ไหมคะ”
(ไม่เป็นไร ฉันแค่จะโทรมาบอกว่าวันนี้ฉันอาจจะกลับบ้านช้าหน่อยนะ เพราะจะแวะไปหาคุณแม่ก่อน)
“จะมาหาคุณแ
