ผู้เป็นลูกคลี่ยิ้มอ่อนโยนอย่างไม่ถือโกรธความคิดของมารดา เพราะความเชื่อเหล่านี้เป็นเรื่องปกติของชาวฮ่องกงส่วนใหญ่อยู่แล้ว ถึงแม้ท่านจะไม่ใช่แต่ท่านก็อาศัยอยู่ที่นี่มานานจนซึมซับความเชื่อเหล่านี้ไปเต็ม ๆ
“ที่ผมหลงรักเธอก็เพราะเธอมีดีให้ผมหลงครับคุณแม่ เด็กที่เจียมตัว ไม่มักใหญ่ใฝ่สูง ไม่ออกนอกกรอบ ใสซื่อบริสุทธิ์ ไร้เล่ห์มารยา นั่นแหละครับคือมนต์สะกดที่ทำให้ผมหลงรักเธอ”
“เด็กนั่นเหรอใสซื่อ เจอหน้าแม่เธอยังแทบไม่อยากทักทายเลยด้วยซ้ำ” มารดาไม่เห็นด้วยกับลูกชาย
“นั่นแหละครับที่เรียกว่าใสซื่อ” เขาย้อนมารดาและมองหน้าที่งุนงงสงสัยของท่าน “คุณแม่ลองคิดดูสิครับ ถ้าเธอมีเล่ห์เหลี่ยมอยู่บ้างเธอจะทำแบบนั้นกับคุณแม่ทำไม เธอก็คงไปทำดีกับคุณแม่ เพื่อให้คุณแม่ยอมรับในตัวเธอไปแล้วครับ”
“ก็เพราะเธอรู้ว่าลูกหลงเธอไงล่ะ เธอจึงไม่เห็นหัวแม่ เธอมีวิธีที่ทำให้ลูกหลงเธอจนลืมแม่มากกว่า คนนอนคุยกับคนนั่งคุยมันจะ
