“ได้ค่ะ” ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ ก็มันเป็นอาหารที่เธอทำให้เขากินตอนที่เขาไปหาน้าชายที่คอนโด เมื่อได้กินครั้งแรกเขาก็ติดใจ ตั้งแต่นั้นก็ขอให้ทำให้ทุกครั้งที่กินข้าวด้วยกัน “ฉันขอตัวไปเตรียมอาหารก่อนนะคะ”
“ยายรู้สึกเหมือนหลานกำลังปกป้องหล่อนนะ” เบคกี้หยางเอ่ยขึ้นพร้อมสายตาจับผิด หลังจากอยู่ด้วยกันสามคนอีกครั้ง
“คุณยายคิดมากไปหรือเปล่าครับ ผมจะไปยุ่งเรื่องของคุณยายทำไม ในเมื่อคุณยายทำไปเพราะมีเหตุผลที่ดี จริงไหมครับคุณบี” คิ้วเข้มไม่ต่างกับผู้เป็นน้าชายกระดกขึ้นนิด ๆ ขณะเอ่ยถามหญิงสาว
“จริงค่ะ”
เขาคลี่ยิ้มกำลังสวยอย่างมีเสน่ห์ เมื่อได้ยินคำตอบชัดถ้อยชัดคำแบบไม่ลังเลสักนิดจากหล่อน ซึ่งมันผิดวิสัยของคนทั่วไปที่จะตอบได้ฉะฉานแบบนี้ เรื่องของคนอื่นแบบนี้อย่างน้อย ๆ ก็ต้องมีอาการลังเลกันบ้างสิ
“ไปทานข้าวกันดีกว่าครับ”
ที่โต๊ะอาหาร
ไทเลอร์มองปันหยีจัดอาหารขึ้นวางบนโต๊ะด้วยความพิถีพิถัน ใบหน้าของ
