มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นอารมณ์โกรธของเขาแบบนี้ ต่อให้เธอได้ยินคนอื่นพูดกันมานักต่อนักว่าเขานั้นโมโหร้าย แต่ก็ไม่เคยเจอะเจอกับตัวเองสักครั้งจนกระทั่งวันนี้ มันทำให้เธอกลัวและอยากจะเดินหนีไปทันที แต่ทำไมใจของเธอกลับสั่งให้เดินเข้าไปหาและกอดเขาไว้
“ต้องทำยังไงคุณถึงจะหายโกรธหนูคะ” เธอรักเขา ต่อให้เขาโกรธจนถึงขั้นยกปืนขึ้นมาเล็งใส่ หรือลงมือทำร้ายเธอ เธอก็จะกอดเขาไว้แบบนี้ จะไม่เดินหนีไปจากเขาเด็ดขาด เพราะมั่นใจว่าการทำแบบนี้จะทำให้เขาเย็นลง
“ไปรอฉันที่เตียง” พูดจบเขาก็ดึงร่างบางออกห่างอย่างไม่ไยดี มองหน้าเธอด้วยสายตาเจ็บปวด “ทำได้ไหมล่ะ ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไป” พูดจบก็หันหลังเดินไปจากเธอ หยิบกล่องไม้ใบหนึ่งออกไปยืนที่ระเบียงด้านนอก แล้วหยิบซิก้าร์จากในกล่องออกมาสูบระบายความเครียด...
คำพูดไม่กี่คำของเขาทำให้หญิงสาวร้อนวาบไปทั่วทั้งกาย อยากจะเดินหนีออกไปให้พ้น ๆ แต่เมื่อเห็นเจ้าของแผ่นหลังกว้
