มือใหญ่จับปลายคางมน มองหญิงสาวรุ่น ๆ เดียวกับปันหยีด้วยแววตาลุ่มลึก ยากจะคาดเดาความคิดที่แท้จริงได้ เด็กสาวคนนี้ทั้งหน้าตา รูปร่าง ผิดกันราวคนละคนกับครั้งแรกที่เห็น เพียงเวลาแค่ปีเศษ ๆ เธอพัฒนาได้ขนาดนี้มันก็น่าสนใจอยู่หรอก แต่ใจของเขาไม่มีที่ว่างให้เธออีกแล้ว
เขาปล่อยมือจากคางมน “ข้อเสนอของเธอน่าสนใจดีนะ แต่ฉันรับเอาไว้ไม่ได้หรอก เพราะใจของฉันมีแค่หนูหยินคนเดียวเท่านั้น”
พรพิมลรู้สึกเหมือนกำลังลอยอยู่ในอากาศเพลิน ๆ แล้วถูกกระชากลงมาฟาดใส่พื้นอย่างแรงแบบไม่ทันตั้งตัว ความหวังพังทลายลงในพริบตา มันทำให้เธออับอายขายขี้หน้าจนกลายเป็นโมโหใส่เขา
“พี่อี้คิดว่าหยินเขาจะรักพี่อี้ไปตลอดเหรอคะ” เธอรู้ว่าเวลานี้พวกเขาสองคนกำลังมีปัญหาบางอย่างกันอยู่ จึงใช้จุดอ่อนนี้โจมตี
“ฉันคิดว่าเขารักฉัน ถึงแม้อาจจะน้อยกว่าคนอื่น แต่เขาก็มีฉันอยู่ในใจแน่” เขาตอบออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นพร่านิด ๆ เจ็บปวดไปทั้งหัวใจ
