“บอกหนูมาสิคะ ว่าคิดยังไงถึงได้พาเธอมาอยู่ที่นี่ด้วย” สิ่งที่เธอควรทำมากที่สุดตอนนี้คือการใช้เหตุผลคุยกันมากกว่าใช้อารมณ์ เธอจึงพยายามทำใจให้เย็นลง และเริ่มใช้สติมากกว่าความหึงหวง
“ก็ไม่ได้คิดอะไรเป็นพิเศษหรอก ก็แค่ขัดคุณแม่ไม่ได้ ท่านบอกว่าถ้าบีเขามาอยู่ที่นี่เขาก็ยังมีหนูหยินเป็นเพื่อน คนบ้านเดียวกันอยู่ด้วยกันมันก็ย่อมอุ่นใจกว่า” เขาไม่อยากลองใจเธอแล้ว จึงบอกไปตามความจริง ถึงแม้จะไม่ทั้งหมดก็ตาม เพราะจริง ๆ แล้วมารดาของเขาหลงเชื่อราคาคุยของจินนี่มาเยอะมาก และอยากให้เขามองพรพิมลในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง
เขานึกถึงบทสนทนาระหว่างเขากับมารดาเมื่อช่วงบ่าย ในระหว่างที่พรพิมลขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
“ผมเคยบอกคุณแม่แล้วใช่ไหมครับว่าเรื่องนี้ผมจะจัดการเอง”
“ถ้าแม่รอให้ลูกจัดการเอง แล้วเมื่อไหร่แม่จะมีหลานเหมือนคนอื่นเขาสักทีล่ะ”
“อีกไม่นานหรอกครับคุณแม่ รับรองเลยว่าผมจะมีหลานให้คุณแม่เลี้ยงแบบหัวปีท้
