“ฉันก็แค่หยอกเล่นเท่านั้น แยกแยะไม่ออกหรือไง”
หยางอี้คลี่ยิ้มละมุน เข้าประชิดด้านหลังแฟนสาวแล้วจับบ่าของเธอ “ได้ยินแล้วใช่ไหม ท่านก็แค่อยากหยอกว่าที่ลูกสะใภ้เล่นเท่านั้น” เขาจงใจพูดเสียงดังให้มารดาได้ยิน แล้วลดเป็นเสียงกระซิบเบา ๆ ในประโยคต่อมา “แต่ท่านคงจะเขินถ้าทำตัวเป็นกันเองกับหนูง่าย ๆ เพราะเคยเขม่นเอาไว้เยอะ หน้าตาท่านก็เลยดูจริงจังไปหน่อย”
“กระซิบกระซาบอะไรกัน” ผู้เป็นมารดาเขม่นลูกชายที่คลี่ยิ้มกว้างส่งสายตาล้อเลียนมาให้
“ก็แค่บอกรักเมีย ไม่อยากให้คุณแม่ได้ยินเพราะกลัวจะถูกหมั่นไส้ครับ”
“ไม่ใช่นะคะมาดาม” ปันหยีรีบปฏิเสธแล้วหันไปค้อนใส่คนรักอย่างไม่พอใจ “อย่าพูดแบบนี้สิคะ เดี๋ยวมาดามก็โกรธหนูอีก”
“ถ้าคิดจะเป็นลูกสะใภ้ฉันก็ควรเรียกฉันว่าแม่ได้แล้วนะหยิน”
คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินคำพูดของสตรีสูงวัยผู้ทรงอำนาจ และหันกลับไปมองท่านคล้ายไม่แน่ใจ
“เมื่อกี้มาดามบอกให้หนูเรี
