กลร้ายพ่ายใจรัก

บทที่ 5 เจ้านายคนใหม่ 1

วันนี้เป็นวันที่ผู้บริหารคนใหม่จะเข้าบริษัทเป็นวันแรก ฉะนั้นเช้าวันนี้พนักงานทุกคนได้มาพร้อมหน้ากันที่ด้านล่างเพื่อรอต้อนรับผู้บริหารใหม่ไฟแรงแถมพ่วงมาด้วยความหล่อที่มีข่าวลือว่าทั้งหล่อและที่สำคัญยังโสดอีกต่างหาก ทำให้พนักงานสาวทั้งมีพันธะและสาวโสดทั้งหลายต่างก็แต่งตัวแต่งหน้ากันมาสวยปิ๊ง นอกจากข่าวลือเรื่องหน้าตาและสถานะแล้วเรื่องเลขาฯ หน้าห้องคนใหม่ก็ยังเป็นที่ถกเถียงว่าใครกันแน่ที่จะได้ไปทำงานกับผู้บริหารคนใหม่คนนี้ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้สักคน

“อ้าวนุ่มทำไมไม่แต่งหน้าแต่งตัวให้สวยหน่อยล่ะ ดูสิหน้าจืดชืดเชียว” ดารินทร์แกล้งพูดแขวะทั้งที่ใบหน้าของ ทัดดาวไม่ได้จืดอย่างที่หญิงสาวพูดเลย

“ก็ฉันมาทำงานไม่ได้มาเดินแบบหรือถ่ายแฟชั่นจะได้แต่งหน้าสวย” ทัดดาวพูดย้อนกลับพร้อมกับมองหน้า ดารินทร์ที่วันนี้แต่งหน้าทำผมจัดเต็มกว่าทุกวัน ส่วนเสื้อผ้าก็ดูดีกว่าเดิม

“เธอไม่แต่งน่ะดีแล้วเพราะแต่งไปก็ไม่ได้ดูขึ้นมาหรอก” ดารินทร์พูดแล้วสะบัดหน้าไปรวมกลุ่มกับเพื่อนในแผนกต่อ

“อะไรของเขาเดินมาจิกกัดเสร็จก็สะบัดหน้ากลับกลุ่มไปเฉยเลย” ปนัดดาพูดแล้วส่ายหน้าอย่างอ่อนใจและอดรู้สึกเป็นห่วงทัดดาวไม่ได้ แต่ก็รู้ว่าเพื่อนเธอคนนี้เก่งเอาตัวรอดได้สบายการที่เลื่อนไปเป็นเลขฯ ผู้บริหารมันคืออนาคตที่ดีของทัดดาว

ขณะที่เสียงพูดคุยเซ็งแซ่ดังไปทั่วโถงชั้นล่างต้องเงียบเสียงลงเมื่อเห็นขบวนรถสีดำที่แล่นเข้ามาจอดที่หน้าประตูโดยมีรถยนต์หรูสีดำตามประกบรถตู้คันใหญ่สีดำทั้งหน้าและหลังทำให้ทุกคนยิ่งอยากเห็นคนที่นั่งอยู่ในรถตู้คันใหญ่ ทันทีที่คนในรถเดินลงก็เรียกเสียงฮือฮาและเสียงกรี๊ดเบา ๆ จากพนักงานผู้หญิงได้เป็นอย่างดี

“กรี๊ดอะไรกันสงสัยผู้บริหารคนใหม่คงหล่อบาดใจสุด ๆ” ปนัดดาพูดกับทัดดาว พวกเธอสองคนไม่ได้เดินไปอยู่ข้างหน้าเหมือนคนอื่นที่ลงมาก็เพราะเป็นหน้าที่ ส่วนหนึ่งก็อยากรู้ว่าผู้บริหารใหม่เป็นใครแต่ยืนดูด้านหลังก็เห็นเลยไม่ได้ไปยืนเบียดกันอยู่ข้างหน้า

ทัดดาวชะเง้อคอมองด้วยความที่อยากเห็นหน้าตาของเจ้านายคนใหม่ก่อนจะได้ทำใจถูกว่าจะต้องรับมือกับคนแบบไหน และจังหวะที่คณะผู้บริหารที่ผู้ติดตามสองคนกำลังจะเดินมาถึงตรงหน้าหางตาข้างขวาของเธอก็กระตุกรัวจนต้องจับเปลือกตานวดไปมา พอเปิดตาขึ้นมากลุ่มคนก็เดินผ่านไปแล้ว

“ผู้บริหารคนใหม่หล่อแต่ดูอันตรายมากเลย” ปนัดดาพูดเพราะนึกว่าเพื่อนเห็นเหมือนกัน แต่พอหันไปมองเพื่อนก็ต้องกลอกตามองบนเมื่อเห็นว่าทัดดาวส่ายหน้าไปมาแล้วพูดออกมา

“ฉันไม่เห็นพอดีตอนนั้นตามันกระตุกแรงจนปวดเลยนวดเปลือกตาอยู่”

“อย่างนี้ทุกทีเวลาเจอผู้ชายหล่อแทนที่จะได้ดูแล้วแอบกรี๊ดเหมือนคนอื่นบ้าง”

“เดี๋ยวขึ้นไปทำงานก็เห็นจนเบื่อแล้ว” ทัดดาวพูดและยิ้มน้อย ๆ เมื่อปนัดดาทำตาโตเพราะนึกได้ว่าคนหล่อที่พูดถึงเป็นเจ้านายคนใหม่ของเพื่อน

ผู้บริหารคนใหม่เดินมาจนสุดทางแล้วหันมาทักทายบรรดาพนักงานที่ลงมาต้อนรับด้วยเสียงที่ดังและเต็มไปด้วยอำนาจขนาดที่ทำให้ทุกคนต่างหันมาสนใจทั้งชายหญิงเลย

“ขอบคุณพนักงานทุกคนมากนะครับที่ลงมาต้อนรับผม” เสียงเข้มติดดุทำให้ทัดดาวที่กำลังนวดเปลือกตาอยู่ต้องเงยหน้าและรีบหันไปมองคนพูดแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคนพูดหน้าตาเป็นอย่างไร ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าที่หางกระตุกตั้งเป็นอาทิตย์เพราะอะไร

“อ๊าย!! หล่ออันตรายสเปกเลย” เสียงพนักงานคนสาวพูดขึ้นมา

“เหมือนมาเฟียมากกว่านักธุรกิจนะ” หญิงสาวคนหนึ่งพูดต่อ

และตอนที่ทุกคนกำลังชื่นชมและวิพากษ์วิจารณ์ชายหนุ่มอยู่นั้นเขาก็หันไปหาผู้จัดการใหญ่ที่ลงมาต้อนรับด้วยตัวเอง

“คนไหนที่เป็นเลขาฯ ของผมล่ะครับ”

วิศวะซึ่งเป็นผู้จัดการใหญ่มองหาคนที่ได้รับเลือกให้เป็นเลขาฯ ของผู้ชายตัวสูงใหญ่คนนี้ พอเห็นก็หันไปพูดกับคนที่ถาม

“เลขาฯ คนใหม่ของคุณวายุชื่อทัดดาวครับ จะให้ผมไปเรียกเธอมาหาเลยไหมครับ”

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเดินไปทักทายเลขาฯ ด้วยตัวเองดีกว่า” วายุพูดแล้วยกยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะเดินตรงไปทางที่ทัดดาวยืนอยู่

พนักงานทุกคนต่างก็แหวกทางและลุ้นว่าเขาจะมาหยุดที่หน้าเธอหรือเปล่า เพราะทุกคนได้ยินว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังจะเดินไปหาเลขาฯ ของตัวเอง ดารินทร์จัดเสื้อผ้าและทรงผมให้ดูดีพร้อมกับมองตรงไปที่ผู้บริหารคนใหม่ที่หล่อถูกใจไม่น้อย ยิ่งเขาเดินมาใกล้เธอก็ยิ่งยิ้มกว้างมากขึ้น แต่รอยยิ้มเธอต้องหายไปเมื่อเขาเดินผ่านหน้าไม่แม้จะหยุดมองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ และต้องรีบหันไปดูว่าชายหนุ่มจะไปหยุดอยู่ที่ใครก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่เขาเดินไปหาคือ

“อ๊าย!! อิจฉาพี่นุ่ม / อิจฉายัยนุ่มจังเลยที่ได้ทำงานกับคนหล่อแบบนี้” พนักงานสาวต่างก็พูดกันออกมา ดารินทร์ได้แต่เม้มปากกัดฟันแน่นไม่ให้ตัวเองหลุดกรี๊ดออกมา ‘นี่ยัยนุ่มนำหน้าเธอไปอีกแล้วหรือเนี่ย’

“สวัสดีครับคุณทัดดาว ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ” วายุพูดเมื่อเดินมาหยุดที่ด้านหน้าของหญิงสาวพร้อมกับยื่นมือออกมาเมื่อรอการทักทายกลับ

ทัดดาวมองหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าเรียบเฉยแม้ในใจจะโกรธมาก แต่เพราะรู้ว่าตอนนี้เธอและเขาสถานะเป็นเจ้านายและลูกน้องแถมสายตาของวิศวะที่มองมาทำให้เธอไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากทำความเคารพวายุให้ฐานะเจ้านายคนใหม่อย่างนอบน้อม

“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักท่านนะคะ” เธอไม่ได้ยื่นมือไปสัมผัสมือหนา แต่เลือกที่ยกมือไหว้ชายหนุ่มไป

การเคารพของทัดดาวทำให้วายุอดที่จะขำในใจไม่ได้ เพราะเป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ว่าหญิงสาวคงไม่กล้าจับมือเขาแน่

“อย่าเรียกผมว่าท่านเลยครับ เรียกวายุตามที่คุณถนัดดีกว่า” พูดจบเขาผายมือเชิญให้หญิงสาวเดินนำหน้าให้ตามขึ้นห้องทำงานไปด้วยกัน

ทัดดาวเม้มปากเล็กน้อยพร้อมกับหันไปมองรอบ ๆ ก็เห็นว่าทุกคนโดยเฉพาะดารินทร์ที่มองเขม้น เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะเดินนำไปก่อนจะหยุดรอให้ชายหนุ่มเดินนำไปด้านหน้าแล้วตัวเองก็เดินตามหลังไปอย่างรู้หน้าที่และฐานะ

+++++