กลร้ายพ่ายใจรัก

บทที่ 5 เจ้านายคนใหม่ 2

ทันทีที่คณะผู้บริหารเดินเข้าไปในลิฟต์ทุกคนก็พูดกันถึงเรื่องที่เจ้านายคนใหม่เดินมารับเลขานุการด้วยตัวเอง และการที่ทัดดาวได้รับเลือกทำให้เกิดคำถามต่าง ๆ มากมายว่าเพราะอะไรถึงได้รับเลือกทั้งที่มีคนที่เหมาะสมกว่าตั้งหลายคน และคนที่ต้องมารับหน้าตอบคำถามของคนที่อยากรู้ก็คือปนัดดา แต่หญิงสาวก็ตอบว่าไม่รู้ทุกอย่างเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่ตัดสินใจทั้งหมดก่อนจะรีบชิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

++++++

หลังจากที่เดินตามวายุขึ้นมาบนห้องทำงานที่เมื่อวานเธอเป็นคนมาควบคุมการจัดเตรียมทุกอย่างด้วยตัวเอง รวมไปถึงข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของเธอที่มาจัดโต๊ะด้านหน้าห้องเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธอกำลังนั่งทำสมาธิอยู่คนเดียวเพราะวายุเข้าไปคุยกับผู้บริหารท่านอื่นอยู่ เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ๆ เจ้านายคนใหม่ของเธอก็เดินกลับมาที่ห้องพร้อมกับชายหนุ่มร่างสูงอีกสองคนที่ดูก็รู้ว่าเป็นบอดีการ์ดของเขา

“เดี๋ยวเชิญคุณทัดดาวเข้าไปพบผมในห้องทำงานด้วยนะครับ” วายุพูดแล้วยกยิ้มมุมปากให้หญิงสาวที่นั่งหน้านิ่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

“ค่ะ” เธอพูดแค่นั้นก็หยิบแท็บแล็ตเครื่องบางเดินตามวายุเข้าไปโดยที่บอดีการ์ดหนุ่มเป็นคนเปิดประตูให้อย่างรู้หน้าที่

วายุเดินเข้ามาในห้องทำงานใหญ่แล้วมองไปรอบ ๆ ก่อนจะยิ้มอย่างพอใจที่ห้องนี้ไม่ได้แต่งด้วยดอกไม้จนฉุนจมูก การตกแต่งก็เน้นสีขาวและดำดูกลาง ๆ ดีไม่เจาะจงว่าคนใช้ห้องนี้จะเป็นหญิงหรือชาย

“เชิญนั่งก่อนครับเรามีเรื่องต้องคุยกันหลายเรื่องเลย” เขาชี้ไปที่เก้าอี้เพื่อให้ทัดดาวนั่งก่อน

“ขอบคุณค่ะ” ทัดดาวนั่งลงแล้วเอามือประสานลงที่ตักนั่งหลังตรง

“ผมจะแนะนำเพื่อนร่วมงานให้คุณรู้จักก่อนว่าใครชื่ออะไรมีหน้าที่อะไรจะได้ประสานงานกันได้ถูก”

“คนที่ชื่อทางขวาชื่อนพคุณเป็นคนที่ต้องทำงานด้วยมากที่สุด เพราะเขาจะเป็นตรวจเอกสารก่อนที่จะมาถึงผม รวมไปถึงนัดและกำหนดการต่าง ๆ คุณต้องบอกให้เขารู้ ส่วนคนทางซ้ายชื่อคุณธรรมเขาจะดูแลเรื่องความปลอดภัยทั้งหมด สองคนนี้อายุมากกว่าคุณนะ” วายุแนะนำให้หญิงสาวรู้จักสองทหารเสือของเขาด้วยตัวเอง

“สวัสดีครับคุณทัดดาว” สองหนุ่มพูดและก้มศีรษะให้หญิงสาวพร้อมกัน

“สวัสดีค่ะคุณนพคุณ คุณคุณธรรม ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ” ตะวันยกมือไหว้ชายหนุ่มทั้งสองแล้วพูดออกมาพร้อมกับส่งยิ้มน้อย ๆ ให้พวกเขาไป

“เอาละ ในเมื่อรู้จักกันแล้วทีนี้ก็มาถึงเรื่องของคุณกับผม” วายุพูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาไล่ให้คนสนิททั้งสองคนให้ออกจากห้องไปก่อน ซึ่งพวกเขาเองก็ทำตามทันที

“คุณคงตกใจมากสินะที่เห็นผมเป็นผู้บริหารคนใหม่ของที่นี่” เขาพูดยิ้ม ๆ

“ถ้าบอกว่าไม่ตกใจคงเป็นเรื่องโกหก ดิฉันจะคิดว่าเรื่องที่ท่านเข้ามาอุ้มบริษัทนี้คงเป็นเรื่องบังเอิญไม่ใช่จะมาแก้แค้นหรือแกล้งดิฉันฉันใช่ไหมคะ” ทัดดาวตอบและตั้งคำถามกลับไปในเวลาเดียวกัน

วายุยิ้มน้อย ๆ กับความฉลาดตอบของผู้หญิงคนนี้ และแอบชมที่กล้าต่อปากต่อคำกับเขาแบบนี้ทำงานด้วยคงสนุกดี

“เรื่องที่เข้ามาร่วมทุนกับที่นี่เป็นความตั้งใจของผมอยู่แล้วก่อนที่จะได้เจอคุณด้วยซ้ำ “

“แต่เรื่องที่ดิฉันได้มาเป็นเลขาฯ ของท่านคงเป็นเรื่องจงใจใช่ไหมคะ” เธอถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“ฉลาดสมเป็นคุณดี แล้วไม่ดีหรือไงเป็นเลขาฯ ผู้บริหารเงินเดือนก็มากขึ้นคุณจะได้มีเงินเก็บก้อนใหม่แทนก้อนเก่าที่เสียให้ผมไปไง นี่ผมหวังดีกับคุณอยู่นะ” วายุพูดแล้วยักไหล่น้อย ๆ

“ขอบคุณนะคะที่ช่วยเหลือดิฉัน แต่สิ่งที่ท่านไม่รู้คือตั้งแต่วินาทีนี้เวลาดิฉันไปทานอาหารกลางวันที่แคนทีนจะมีสายตาหลายสิบคู่ ปากหลายสิบปากพุ่งมาที่ดิฉัน” เธอพูดให้เขารู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง

วายุเลิกคิ้วขึ้นสูงเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวพูดเลยต้องถามออกมา

“หมายความว่ายังไง”

“การที่ท่านเลือกดิฉันขึ้นมาทำหน้าที่นี้มันหมายความว่าฉันต้องข้ามหัวพนักงานคนอื่นที่มีประสบการณ์ และเหมาะสมกว่าพวกเขาจะคิดยังไงคะ แล้วสิ่งที่ท่านต้องรู้คือพนักงานผู้หญิงค่อนข้างปลื้มท่านมาก พวกเขาต้องคิดว่าดิฉันเอาตัวเข้าแลกกับตำแหน่งนี้มาแน่นอน” ทัดดาวพูดให้เขารู้ว่าสังคมผู้หญิงน่ากลัวขนาดไหน

“เรื่องประสบการณ์มันไม่เกี่ยวกันหรอกที่เลือกคุณเพราะผมมีเหตุผลของตัวเอง อย่าลืมว่าผมรู้จักคุณมากกว่าใครในบริษัทนี้ มันแปลกตรงไหนที่ผมจะเลือกคนที่เหมาะสมที่สุดมาทำงานด้วย” วายุพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเป็นการเป็นงาน แต่ในประโยคต่อมาก็ทำให้ทัดดาวคิดถอนคำพูด

“ส่วนเรื่องที่คนจะพูดว่าคุณเอาตัวเข้าแลก ผมฝากคุณไปบอกพวกเขาด้วยแล้วกันว่าผมไม่ชอบแกงจืด อย่างผมมันต้องต้มยำรสจัดเครื่องแน่น ๆ เท่านั้น” น้ำเสียงที่พูดมีความเยาะเย้ยอยู่ในนั้น ซึ่งมันตรงข้ามกับสายตาที่วาวระยับชอบกล

“งั้นเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันจะได้จัดมื้อกลางวันให้ถูกใจท่านดีไหมคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวไปเตรียมเอกสารมาให้ท่านเซ็นก่อนนะคะ” เธอกัดฟันพูดออกมา และตอนที่กำลังจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปเสียงเข้ม ๆ ของวายุก็ดังขึ้นมาก่อน

“เรียกผมว่าวายุ หรือจะเรียกคุณลมก็ได้ แล้วแทนตัวเองว่าฉันหรือจะเป็นชื่อเล่นของตัวเองก็ตามใจคุณเลย ท่านกับดิฉันมันสำหรับคนที่ไม่รู้จักกัน แต่คุณกับผมเรารู้จักกันดีอยู่แล้ว จริงไหมครับคุณนุ่ม”

“รับทราบค่ะคุณวายุ แต่ชื่อเล่นของฉันมีไว้ให้คนรู้จักที่สนิทสนมกันมาก ๆ และคนในครอบครัวเท่านั้นค่ะ” ทัดดาวพูดแล้วก้มศีรษะเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานใหญ่ไป โดยมีสายตาคมดุมองตามไป

“เดี๋ยวผมจะทำให้เราสองคนสนิทกันแนบแน่นเอง ถึงเวลานั้นคุณก็ห้ามผมไม่ได้หรอกทัดดาว” ความท้าทายเกิดขึ้นทุกครั้งที่อยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ เขาอยากจะรู้ว่านอกจากปากแล้วทัดดาวยังมีอะไรดีอีกบ้าง

...

การทำงานของทัดดาวเริ่มต้นที่การชงกาแฟตามที่เจ้านายสั่ง แม้จะเป็นงานง่าย ๆ แต่เธอต้องชงกาแฟอยู่สี่รอบกว่ารสชาติจะถูกใจวายุ ถัดจากการชงกาแฟก็เป็นเรื่องเอกสารที่เธอจัดเรียงตามลำดับความสำคัญไปให้ แต่ก็ยังไม่วายมีเสียงโทรศัพท์เรียกเธอเข้าไปทุก ๆ สิบนาทีทำให้งานที่ทำไม่เดินเท่าที่ควร เธอพยายามนับหนึ่งให้พันอยู่หลายรอบเพราะรู้ว่าสิ่งที่วายุทำเพื่อแกล้งและกวนประสาทเธออยู่

+++++