กลร้ายพ่ายใจรัก

บทที่ 5 เจ้านายคนใหม่ 3

“คุณทัดดาวเข้ามาพบผมด้วยครับ” นั่นไงคิดยังไม่ทันไปไหนก็เรียกเธออีกแล้ว ทำให้เลขาฯ คนอื่นที่นั่งอยู่ในชั้นเดียวกันต้องหันหน้าไปมองกันทันทีเมื่อเห็นเธอลุกเดินเข้าห้องทำงานเจ้านายไปอีกครั้ง

“แก้เอกสารชุดนี้ให้ถูกต้องด้วยนะครับ” เขาเปิดแล้วชี้ไปที่จุดที่ต้องการที่มีปัญหา

“คุณต้องการอะไรกันแน่ค่ะถึงได้แกล้งฉันแบบนี้” เธอถามอย่างเหลืออด

“แกล้งอะไรก็คุณพิมพ์ผิดจริง ๆ” คนหน้าดุแกล้งทำหน้าไร้เดียงสาพร้อมกับพยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองหลุดขำออกมา

“การที่คุณเรียกฉันไม่ต่ำกว่าสิบรอบแล้วนี่ไม่ได้เรียกว่าแกล้งเหรอคะ ถ้าคุณไม่พอใจในการทำงานของฉันก็ปลดฉันออกจากตำแหน่งก็ได้นะคะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

วายุชะงักไปนิดก่อนจะหรี่ตาลงแล้วพูดเสียงเข้มติดดุออกมา

“อย่าคิดว่าลูกไม้ตื้น ๆ แบบนี้จะทำให้ผมสั่งปลดคุณได้นะ ถ้าคุณแกล้งทำงานผิดพลาดอีกผมจะถอนหุ้นจากที่นี่ ถ้าคุณอยากให้บริษัทที่คุณรักต้องพังเพราะความไม่รู้จักคิดของคุณก็ตามใจ”

ทัดดาวคอแข็งขึ้นมาทันทีที่ถูกตำหนิ ทั้งที่เขาต่างหากที่เป็นคนแกล้งเธอทุกอย่าง ไอ้แค่จุดไข่ปลาเล็ก ๆ ที่เธอพิมพ์ขาดเกินเขายังขีดฆ่าทิ้งทั้งหน้า ใครกันแน่ที่ทำอะไรไม่รู้จักคิด แม้จะอยากต่อตอบกลับแต่รู้ว่าตอนนี้เธอไม่ได้อยู่สถานะที่เถียงอะไรได้เลยต้องยอมถอยก่อน

“ขอโทษค่ะ ต่อไปฉันจะทำงานให้ละเอียดและรอบคอบกว่านี้” เธอยกมือไหว้ขอโทษชายหนุ่มไป ถึงเรื่องนี้เธอจะมีส่วนผิดแค่เล็กน้อย แต่ในเมื่อถูกพูดขู่มาแบบนี้ก็ต้องยอมวายุไปก่อนเพราะเธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่เถียงอะไรได้

วายุพยักหน้ารับพร้อมกับมองหน้าของทัดดาวที่เสียใจและสำนึกผิด ทำให้เขาอดรู้สึกผิดไม่ได้เพราะรู้ว่าตัวเองต่างหากที่เป็นฝ่ายแกล้งหญิงสาว

“คุณออกไปทำงานต่อเถอะ”

หลังจากรอบนั้นวายุก็ไม่ได้เรียกหาทัดดาวอีกเลย เขาเรียกนพคุณเข้าไปสั่งงานแล้วขนกองแฟ้มเอกสารทั้งหมดออกมาแทนทำให้ทัดดาวได้มีเวลาทำงานต่ออย่างสบายใจที่ไม่ต้องเข้าไปเห็นหน้าของเจ้าของห้องอีก จนกระทั่งถึงเวลามื้อกลางวันก็เป็นหน้าที่ที่ต้องเข้าไปถามเพื่อจะได้เตรียมอาหารให้เจ้านายคนใหม่ถูก

“มื้อกลางวันคุณวายุจะรับอาหารที่นี่หรือเปล่าคะ ฉันจะได้จัดเตรียมให้”

“ปกติคุณไปทานข้าวที่ไหน” วายุไม่ตอบแต่ถามกลับไป

แม้จะสงสัยว่าเขาจะอยากรู้ไปทำไมว่าเธอทานข้าวที่ไหน แต่ก็รู้ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่เถียงได้เลยตอบออกไปแต่โดยดี

“ทานที่แคนทีนด้านล่างกับเพื่อนอีกคนที่อยู่แผนกบัญชีค่ะ”

“เพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชาย” วายุถามเสียงเข้มโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องอยากรู้ด้วย

“เพื่อนผู้หญิงค่ะ”

“งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นคุณก็เตรียมอาหารให้ผมบนห้องนี้แล้วกัน มีเอกสารอีกหลายอย่างที่ผมต้องรีบทำ” วายุพูดออกมา

“คุณวายุอยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ” เอถามเพราะจะได้จัดมาให้ถูกใจ

“อะไรก็ได้คุณจัดมาเถอะ”

หลังจากออกจากห้องทำงานใหญ่ของเจ้านายคนใหม่เธอก็โทรไปสั่งร้านอาหารข้างล่างให้ทำเมนูตามที่ตัวเองบอกก่อนจะบอกว่าเดี๋ยวมีคนลงไปเอา

“ฝากคุณคุณธรรมด้วยนะคะ อ้อ ฉันสั่งเพื่อพวกคุณสองคนด้วยนะคะแต่ไม่รู้ว่าจะถูกปากหรือเปล่า” เธอพูดกับชายหนุ่มทั้งสองคนที่วันนี้ช่วยงานเธอได้เยอะเลย

“ขอบคุณคุณทัดดาวมากนะครับ” คุณธรรมพูดแล้วรีบลงไปรับอาหารของเจ้านายขึ้นมา และอดรู้สึกดีไม่ได้ที่หญิงสาวดูแลสั่งอาหารให้พวกเขาด้วย

...

วายุมองอาหารตรงหน้าแล้วหัวเราะเสียงห้าวออกมา ทำให้คนสนิททั้งสองคนต่างก็มองหน้ากันมาเพราะไม่รู้ว่าเจ้านายตัวเองหัวเราะเรื่องอะไร อาหารตรงหน้าก็ไม่เห็นแปลกหรือตลกตรงไหนก็แค่ต้มยำทะเลน้ำข้นที่รสชาติน่าจะจัดจ้านเพราะพริกลอยเต็มชาม และไข่เจียวกุ้งสับอีกหนึ่งจาน

“พวกนายออกไปทานข้าวเถอะ” วายุพูดพร้อมกับตักอาหารกลางวันเข้าปากอย่างสบายใจ พร้อมกับนึกถึงใบหน้าสวยของเลขาฯ สาวไปด้วย

...

แล้วก็ไม่ผิดจากที่คิดเอาไว้ทันทีที่เธอเดินเข้ามาในแคนทีนเสียงพูดคุยก็เงียบลงพร้อมกับที่สายตาเกือบทุกคู่หันมามองเธอเป็นตาเดียวกัน ทั้งที่บอกตัวเองว่าอย่าไปสนใจแต่เธอก็เป็นคนปกติพอถูกมองแบบนี้ก็อดรู้สึกอึดอัดไม่ได้ แต่ก็รู้ว่าไม่มีทางเลี่ยงยังไงก็ต้องมาทานข้าวที่นี่อยู่ดี

“มาแล้วจ้ะนุ่ม นึกว่าจะไม่กล้าลงมาทานข้าวข้างล่างเสียแล้ว” ดารินทร์เป็นคนแรกที่เดินเข้ามาหา

“ทำไมฉันต้องไม่กล้าลงมาด้วยล่ะ”

“แหมถามเหมือนไม่รู้นะ แต่ลงมาก็ดีแล้วฉันมีเรื่องอยากถามพอดี”

“ถามเรื่องอะไร”

“ฉันและทุกคนอยากรู้ว่าเธอไปทำอีกท่าไหนผู้บริหารถึงได้เลือกเธอไปเป็นเลขาฯ หน้าห้องของคุณวายุ” ดารินทร์ใช้น้ำเสียงกระชาก ๆ เล็กน้อย

ทัดดาวถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายแล้วพูดออกมาเสียงดังๆ เพื่อให้คนอื่นได้ยินด้วย

“ถ้าเธออยากรู้ว่าทำไมผู้บริหารถึงเลือกให้ฉันไปทำหน้าที่นี้ก็ไปถามท่านเอาเอง เพราะฉันเป็นแค่ลูกน้องเจ้านายให้ทำอะไรฉันก็ต้องทำ ฉันเองก็ไม่ได้อยากมาทำตำแหน่งนี้หรอกถ้าเธอหรือใครอยากทำก็เดินไปบอกผู้บริหารและคุณวายุได้เลย ฉันพร้อมจะเก็บของออกจากโต๊ะหน้าห้องคุณวายุทันที”

สิ้นเสียงพูดของทัดดาวทุกคนต่างก็ก้มหน้าทานอาหารกันต่อ แต่ไม่มีเสียงพูดอะไรกันเลยเพราะหูกำลังเปิดกว้างเพื่อรอฟังว่าดารินทร์จะพูดอะไรออกมาอีกหรือเปล่า ใคร ๆ ก็รู้ว่าดารินทร์ไม่ชอบและแข่งกับทัดดาวมาตลอดไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ขนาดเมื่อสองปีก่อนมีผู้ชายมาจีบทัดดาว ดารินทร์ยังแย่งไปเป็นของตัวเองเพราะหวังจะได้เห็นว่าอีกฝ่ายจะเสียใจหรือเสียหน้า แต่ที่ไหนได้ทัดดาวไม่มีอาการอะไรเลยนอกจากใช้ชีวิตสาวโสดอย่างมีความสุขต่อไป ส่วนผู้ชายคนนั้นก็ถูกดารินทร์เขี่ยทิ้งตามระเบียบ

“อย่าให้ฉันรู้นะว่าเธอใช้เต้าแบน ๆ ของเธอเป็นบันไดไต่ขึ้นไปหาตำแหน่งนั้น” พูดจบดารินทร์ก็เดินออกจากแคนทีนไปอย่างรวดเร็ว

“นี่ฉันจอแบนจริง ๆ เหรอหรือฉันจะไปเสริมอึ๋มดี” ทัดดาวพูดกับปนัดดาเบา ๆ แต่ก็เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนสนิทได้เป็นอย่างดี

และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแคนทีนก็อยู่ในสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่งที่มาคอยดูและสังเกตว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นในห้องนี้หรือเปล่า

++++++