วายุไม่ได้พูดอะไรเพราะลิฟต์มาหยุดที่ชั้นของห้องพักทัดดาวพอดี พอประตูเปิดเขาก็ผายมือให้หญิงสาวเดินนำไปที่หน้าห้อง มาถึงตอนนี้จากตอนแรกเดินเร็วกลายเป็นว่าตอนนี้ทัดดาวเดินช้าลงเหมือนประวิงเวลาไม่ให้ถึงห้องพักของตัวเอง แต่สุดท้ายก็มาหยุดที่หน้าประตูห้องจนได้
“ไม่เปิดประตูล่ะ เดี๋ยวผมเปิดให้ไหมเรื่องเปิด ๆ ผมถนัดนะ” วายุพูดจากด้านหลังและต้องยิ้มออกมาเมื่อทัดดาวรีบเปิดประตูทันที
ทัดดาววางกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในครัวรินน้ำใส่แก้วให้ชายหนุ่มตามหน้าที่มายาทที่ดี และก็เดินไปนั่งที่โซฟาตัวเล็กแล้วเอ่ยปากถามขึ้นมาทันที
“มีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ วันนี้ฉันเหนื่อยมากอยากพักผ่อนแล้ว”
“คุณไม่พอใจผมเรื่องอะไร” ใบหน้าที่มีรอยยิ้มหายไปเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมแล้วถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้
“แล้วคุณทำอะไรให้ฉันไม่พอใจล่ะ และอีกอย่างคุณก็เป็นเจ้านายฉันจะไปกล้าไม่พอใจอะไรคุณได้”
วายุถอนหายในเสียงดังแล้วพูดออกมา
“งั้
