“ผมรู้ว่าคุณหายโกรธผมแล้ว”
“อย่ามารู้ดีกว่าตัวฉันเองนะ ฉันบอกว่ายังโกรธก็โกรธอยู่สิ” ทัดดาวลืมตัวถลึงตาใส่ผู้ชายที่เป็นเจ้านาย
“ปากคุณก็ทั้งนุ่มทั้งหวานไม่ได้ปากแข็งไม่เห็นต้องทำดุแบบนี้เลย” ไม่พูดเปล่าวายุยื่นมือไปสัมผัสปากบางที่แดงก่ำ นี่ขนาดเขายังไม่ได้รุนแรงอย่างที่อยากทำนะแล้วถ้าเขาจัดเต็มริมฝีปากคู่นี้จะไม่บวมเจ่อมากกว่านี้เหรอ
ทัดดาวรู้สึกขนลุกและวูบวาบไปหมดเมื่อนิ้วเรียวยาวของวายุลูบไล้ไปที่ปากของเธออย่างแผ่วเบา และต้องรีบจับมือหนาออกเมื่อมันชักจะลามไปที่แก้มของเธอแล้ว
“ครบครึ่งชั่วโมงฉันว่าคุณกลับไปเถอะค่ะ ฉันอยากพักผ่อนแล้ว”
“เดี๋ยวสิเรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ”
ทัดดาวกลอกตามองบนแล้วพูดพร้อมขยับตัวไปมาเพื่อให้เขาปล่อยเธอให้เป็นอิสระ “ถ้าจะคุยก็ปล่อยให้ฉันไปนั่งที่อื่นแล้วค่อยคุยกันนะคะ”
“ถ้าคุณไม่หยุดดิ้นเดี๋ยวมังกรยักษ์ของผมก็ตื่นขึ้นมาแล้วเราอาจจะไม่ได้นั่งคุยตรงนี้
