Öfkesini arabadan çıkarıyor demek isterdim ama sadece arabadan değil benden de çıkarıyordu. Fırat, fotoğraf çektirmemiz gerektiğini söyleyip sinirle kaşlarını çattı. Elindeki kağıtları sıkıca kavrayıp bana döndü.
“Şimdi de fotoğraf çektireceğiz. Yürü bakalım.” dedi ve bana bakmadan hızlı bir şekilde arabadan çıkmaya başladı. Adımını yola öyle bir attı ki ses gelecek sandım.
Peşine takıldım, her zamanki gibi sessizdim. Ayaklarım bir kez daha istemeden Fırat ’ın adımlarını takip ediyordu. Sokaktaki bir fotoğrafçıya girdik. İçeri girer girmez dükkan sahibi yaşlıca bir adam bizi karşıladı.
“Buyurun, nasıl yardımcı olabilirim?” diye sordu.
“Resmi bir işlem için fotoğraf çektireceğiz.” dedi Fırat kısa ve sert bir şekilde. Nikah demek istemedi sanırım.
Adam bize çekim koltuğunu gösterdi.
