O an, her şeyin ne kadar kırılgan olduğunu fark ettiğim andı. Bunu net bir şekilde yaşıyorum, o parçalanma anını. Fırat ’ın bana olan ilgisi, öpücükleri, sıcak elleri… Her şey çok gerçekti, o anlarda gerçekten kendimi mutlu hissediyordum. Birinin, beni gerçekten görmek istemesi, birinin bana ilgi göstermesi, hiç olmadığı kadar derin bir huzur verdi. Yıllardır yalnızdım, yıllardır kimse bana böyle dokunmamıştı. Kimse beni bu şekilde düşünmemişti. Ve bir şekilde, Fırat’ a güvenmiştim. Onun bana olan ilgisi, güveniyle bütün dünyamı inşa ettim. O anlarda, içinde bulunduğum tüm karanlıkları unuttum. Sanki her şey yerli yerine oturacak gibi hissettim. Bu anlık bir histi biliyordum. Yani yaşadığım şey elbette bitecekti. Böyle devam edeceğini, Fırat' ın bundan sonra bana böyle davranacağını düşünm
