Sabah, odanın içine süzülen solgun gün ışığıyla uyandım. Perdeler tam kapanmamıştı, pencerenin arasından içeri giren hafif rüzgâr tenime değdi ama üşümek bile kendini hissettiremedi artık. Boşluğun içinde kaybolmuş gibiydim. Oysa havalar soğumuştu.
Yanımda Fırat vardı. Geceden kalan kokusu hala üzerimdeydi sanki, derime işlemişti. İçim ürperdi ama artık iğrenç bir tiksinti hissetmiyordum. Hiçbir şey hissetmiyordum. Dün geceye kıyasla büyük bir fark vardı. O an, bir şeyin değiştiğini fark ettim. Uyandı. Benimle bir daha birlikte olmak istedi. Oldu da. Ama...
Ben artık hissetmiyordum. O anda da hiçbir şey hissetmedim.
O ise fark etti. Bunu anlaması uzun sürmedi. Tenime dokunduğunda bedenimin hiçbir tepki vermediğini gördü. Gözlerimdeki boşluğu, ruhumun orada olmadığını anladı. Onu umurs
