Üç gün boyunca beynim adeta patlamak üzereydi, ama Albay’ la baş başa kaldığım o an başka bir ağırlık çöktü omuzlarıma. Gözlerimi ondan alamıyordum; bakışlarında hem ciddiyet hem de bir tür yumuşaklık vardı. İçimde çarpan korku ile umut birbirine karıştı.
“Yapamam.” dedi Albay, sesi ciddi ama yumuşaktı. “Özellikle bu ifadeden sonra hiç yapamam. Hemen işleme girmeyecek. Önce paylaşılması gereken bazı kişiler var. Üzerinde araştırma yapılması gerekiyor. Ama ondan sonra evraklara geçecek. O günden sonra senin için hayat hiç kolay olmayacak, Yaren.”
Kalbim sıkıştı. “Şimdi de kolay değil. İlayda korusun. Ya da Seher.” diye mırıldandım, umutsuzca.
“Anlıyorum.” dedi Albay, gözlerimin içine bakarak. “Ama Serdar tam olarak benim komutam altında değil. Buraya bağlı değil; burada misafir. Timinden
