“L-LAUREEN, what a surprise.”
Tinitigan ni Laureen si Raphael. He was smiling. Nabasa niya ang pananabik sa mga mata nito habang nakatingin ito sa kanya. She mentally shook her head. Niloloko na naman niya ang kanyang sarili, pinapaniwala sa mga bagay na hindi totoo. Hindi na siya natuto kahit kailan.
“I’m pregnant,” anunsiyo niya rito sa malamig na tinig. “At ikaw ang ama.” Walang silbi kung paiikot-ikutin niya ang usapan. There was no need for pleasantries. Pahihirapan lamang niya ang kanyang sarili kung magpapatumpik-tumpik pa siya at baka mawalan pa siya ng lakas ng loob.
“W-what?” sambit nito, namimilog ang mga mata. Nakabadya ang matinding gulat sa buong mukha nito.
“I’m pregnant,” ulit niya.
“Are you kidding me? This is a very cruel joke, Laureen. Hindi ito nakakatuwa.” Marahas
