Ang hirap maging okay. Kahit pa palaging gano'n si Mama, never pa rin talaga akong masasanay. Kahit paulit-ulit nitong ginagawa ay palagi pa rin akong nabibigla.
Alam kong nakikiramdam lang si Agassi. Nang umayos ako ng upo ay nanatili itong nakatitig sa harap.
"Sorry kung naabala kita."
"Hindi ka abala." Tugon nito.
"Bakit nga pala nasa kanto ka kanina?" takang ani ko rito. Medyo pasinghot-singhot pa dahil para akong biglang sinipon dahil sa pag-iyak ko.
"Hindi agad ako nakalabas dahil hinarang ako ni Mommy."
"Alam ko naman iyon. Kaya nga umalis na ako after 5 minutes..." ani ko rito. Of course hindi iyon totoo, naghintay naman ako rito kahit lagpas na sa usapan naming oras eh. 'Yon nga lang, nakita ako ng kamag-anak ni Mayor.
"Okay ka na?" tanong nito sa akin. Saka bahagyang
