ตอนที่ 2 อยากนอนด้วย
1031 Words
บัวบูชานอนอย่างสบายตัว ปล่อยให้ป้าเนตรของเธอเช็ดตัวให้จนเสร็จ หลังเสียงประตูห้องปิดลงสนิทคนตัวเล็กก็ลืมตาใสจ้าขึ้นมา ริมฝีปากน้อยขยับฮึมฮัมเพลงสากลขณะดีดตัวลงจากเตียงนอน เธอคลี่ยิ้มพราวสาวเท้าเรียวไปหากุญแจห้องของอีกคนที่แอบขโมยมาเก็บไว้ในตู้หนังสือ ก่อนหยิบมันแล้วเดินออกจากห้องตัวเองไป
“บัวบูชา” เจ้าของเสียงทุ้มเป็นอันขมวดคิ้วเมื่อกลับมาจากห้องน้ำและหยุดเท้าอยู่ที่ข้างเตียง ตอนนี้เจ้าของกายใหญ่มีเพียงผ้าขนหนูพันเอวสอบไว้เท่านั้น มันเผยให้เห็นท่อนบนที่มีรูปร่างกำยำแน่นด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง โดยเฉพาะลอนซิกซ์แพ็กเป็นก้อนเรียงตัวอย่างสวยงาม
คนตัวโตยืนมองบัวบูชาบนเตียง ในเวลานี้เรือนกายเล็กอันมีสัดส่วนเซ็กซี่เกินคำว่าเด็ก เธอสวมเพียงชุดนอนกระโปรงสั้นสายเดี่ยว ที่สำคัญสายตาคมดุจพญาเหยี่ยวเหลือบมองไปเห็นหน้าอกใหญ่โดยธรรมชาติคู่ทรงสวย และเขาเห็นปลายยอดอกเล็กดันเนื้อผ้าบางอยู่
บัวบูชาไม่ใส่เสื้อชั้นใน
“อะ...อื้ม ป๊ะป๋าาาา เสร็จแล้วเหรอ มานอนกันค่ะ” บัวบูชาผุดนั่ง คลานเข่ามาหาเขาที่ข้างเตียง แถมแขนเรียวยังอ้าขึ้นมากอดเอวสอบเขา ซุกใบหน้าลงกับท้องแกร่งหลับตาพริ้ม
“มาทำอะไร”
“มานอนค่ะ”
“กลับไปนอนที่ห้องเธอ”
“ม่ายยยเอา คืนนี้บัวจะนอนกับป๊ะป๋า~” เสียงเล็กโยเยแหงนหน้าขึ้นมองทำตากลมใสออดอ้อนตามนิสัย
“ไม่ได้” เจ้าสงครามรู้ว่าอะไรควร ไม่ควร แล้วนี่เธอก็ไม่ใช่เด็กเหมือนแต่ก่อนที่จะนอนอยู่บนเตียงเดียวกันได้
“บัวบูชามีคำว่าต้องได้เท่านั้นค่ะ”
“อย่าดื้อได้ไหมวะ”
“ดื้ออะไรกันคะ ก็แค่ลูกจะนอนกับพ่อเอง ป๊ะป๋าจะผลักไสอะไรนักหนาคะ หรือว่า... ป๊ะป๋าไม่รักบัวแล้ว” หยดน้ำตาอุ่นๆ ไหลคลอเคลียแก้มบางตามการบีบที่ได้อย่างใจสั่ง สายตาคมหรี่ลงต่ำทำให้มองไปเห็นถึงร่องหน้าอกอวบ ยอดอกไร้บรากำลังดันแผงหน้าท้องแกร่งเขาจนน่าหวาดเสียว
“ป๊ะป๋าขา~ นอนกับบัวหน่อย กอดบัวหน่อย” เธอทำเสียงอ้อนจนน่ารำคาญ ในที่สุดเจ้าสงครามยอมตามใจให้ลูกเลี้ยงแสนสวยนอนบนเตียงด้วยกัน เขาเดินไปแต่งตัว จากที่สวมเพียงกางเกงนอนขายาวกับเสื้อยืด
โดยปกติแทบในทุกคืน เจ้าสงครามไม่ชอบที่จะสวมเสื้อนอนด้วยซ้ำไป แต่วันนี้เพราะมีเธออยู่
หลังปิดไฟหมดเหลือไว้เพียงไฟสีส้มอ่อนๆ หลอดเล็กบนหัวเตียงปล่อยสาดส่องสลัวๆ ไป เขาทิ้งร่างยักษ์ลงนอนข้างลูกเลี้ยงตัวเอง
“ฝันดีนะคะ” บัวบูชาไม่แค่นอนธรรมดา เธอพาดแขนเรียววางทับเอวสอบ และร่างกายอรชรยังเบียดแนบกับลำตัวใหญ่ของพ่อเลี้ยง ใบหน้าสวยยังซุกแนบแผ่นอกกว้าง แน่นอนว่าไม่ต้องเอ่ยถึงหน้าอกหน้าใจของเธอเลย... เจ้าสงครามได้แต่พ่นลมหายใจออกมาหนักๆ
“ป๊ะป๋า...” เสียงเล็กเอ่ยขึ้น ถึงจะบอกฝันดีไปแล้วแต่กลับพูดไม่หยุดปาก “ป๊ะป๋าคิดว่าบัวโตหรือยังคะ?”
“ไม่” ด้านนิสัยคือไม่ แต่ด้านร่างกาย หน้าตาของเธอมันโตเต็มที่แล้ว
“ทำไมอะ? บัวว่าบัวโตนะ มหาลัยก็จะเข้าแล้ว”
“สำหรับฉันเธอยังเป็นเด็ก”
“ตาถั่วหรือไงกันนะ” เสียงบ่นเบา ”ป๊ะป๋าบัวมีคำถาม...”
“...”
“ป๊ะป๋ารักบัวไหมคะ?”
“...”
“ทำไมเงียบล่ะ?” เธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าคนตัวโตนอนหลับตาอยู่พร้อมลมหายใจผ่อนเข้าออกสม่ำเสมอ นั่นแปลว่าคุณป๋าของเธอเข้าสู่โหมดนิทราไปแล้วจริงๆ
วันนี้เจ้าสงครามเหน็ดเหนื่อยกับงานในบริษัทกับปัญหาที่ค่อนข้างวุ่นวาย แล้วยังต่อด้วยไปดื่มที่งานวันเกิดเมียเพื่อนมาหนักพอสมควร เมื่อหัวถึงหมอนร่างกายจึงหลับใหลได้โดยง่าย
“หลับจริงสินะ”
“บัวแค่อยากบอกว่า... หลังสอบเสร็จบัวจะไม่ยอมปล่อยให้ป๊ะป๋าไปมีใครได้แล้วนะ” เพราะที่ผ่านมาเธอเกรงใจชุดนักเรียนของเธอหรอก จึงทำได้เพียงเป็นลูกสาวหวงคุณพ่อที่คอยกีดกันผู้หญิงเขา แต่นับจากนี้เธอสลัดชุดนักเรียนเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาแล้ว และเธอจะจัดเต็ม
ทำทุกวิถีทางให้ป๊ะป๋ายอมรักเธอ... ในแบบที่เธอต้องการ
เช้าวันต่อมา…
“อีกกี่วันสอบเสร็จ” เสียงทุ้มถามขึ้นเมื่อรถจอดนิ่งหน้าโรงเรียนนานาชาติชื่อดัง
“พรุ่งนี้วันสุดท้ายค่ะ” บัวบูชาเอ่ยตอบพลางหยิบกระเป๋าหนังแบบถือขึ้นวางบนหน้าตัก
“อืม”
“ป๊ะป๋า วันนี้บัวมีสอบแค่รอบเช้า เพราะฉะนั้นรอบบ่ายมารับบัวด้วยนะคะ”
“คิดว่าฉันว่างมาก?”
“ใช่ค่ะ”
“จะให้ไอ้คณินมารับ”
“หึ!” แล้วคนตัวเล็กก็ทำหน้ายู่ กอดอกประท้วงไม่ยอมลงจากรถ
“หลังสอบเสร็จบัวก็แค่อยากไปกินไอติมกับป๊ะป๋าตามที่ป๊ะป๋าเคยสัญญาไว้ แต่ดูสิป๊ะป๋ากลับเลื่อนแล้วเลื่อนอีก...” น้ำเสียงเธอน้อยใจเอ่ยพล่ามไปถึงสัญญาที่เจ้าสงครามให้เธอเอาไว้เมื่อครั้งก่อน รอบนั้นทะเลาะกันรุนแรง เธอถูกง้อด้วยคำสัญญาว่าเขาจะพาไปกินไอศกรีม หากกลับทวงถามทีไรก็ถูกเลื่อนวันไปทุกครั้ง
“เวลาไปกินไอติมกับบัวไม่มี แต่มีเวลาไปหาผู้หญิง” น้ำเสียงเหน็บแนมประชดเต็มเหนี่ยว
“...”
“ถ้างั้นก็ให้มันโมฆะไปเลยแล้วกันค่ะ บัวจะไปกินกับคนอื่นที่เขาดูแลเอาใจใส่บัว” พูดแล้วเธอก็เปิดประตูลงรถไปพร้อมกับปิดประตูกระแทกเสียงดังใส่หน้ามาเฟียหนุ่ม เจ้าสงครามยกมือขึ้นนวดขมับ เอ่ยสั่งให้คณินออกรถตรงไปยังบริษัท
- Writer
