Sa buong durasyon ng byahe ay naging tahimik si Trinity. Isiniksik niya ang sarili sa may gilid ng pinto ng sasakyan. Ang lamig na dulot ng basang katawan ay hindi niya alintana.
Pakiramdam niya ay bigla siyang nanghina. Nakakapanghina ang makipagtalo kay Edward, tinutumbasan nito ang katarayan niya. Gusto man niya itong sampalin, sipain at sapakin sa mukha nito ay hindi niya magawa. Alam niya kasing hindi ito nagbibiro sa sinabi nito. Ramdam pa naman niya ang buhay na buhay nitong simbolo habang nakadagan sa kanya kanina.
What a jerk. Hindi pa rin ito nagbabago. Manyakis pa rin ang hinayupak.
“Saan kita ihahatid?” Kapagkuwan ay untag nito sa kanya.
“Sa Executive village.” tugon niya na nilakipan ng inis ang tinig.
Marahan na tawa ang pinakawalan ni Edward sabay umiling pa ito.
Isan
