ในช่วงเย็นวันหนึ่ง ปาริชาติเดินไปที่ห้องครัวแล้วพบว่าป้าแม้นกำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่
“ป้าแม้นคะ” ปาริชาติเรียกป้าแม้น “วันนี้คุณกรกับลูกชายมาหาป้าไหมคะ”
“มาค่ะ” ป้าแม้นตอบด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก “มาไถเงินป้าไปอีกแล้วค่ะ”
“ทำไมป้าถึงยอมให้เขาไถเงินอยู่ได้คะ” ปาริชาติถามอย่างไม่เข้าใจ
“ก็เขาเป็นญาติป้าค่ะคุณหนู” ป้าแม้นบอก “ป้าไม่อยากให้คนในครอบครัวต้องอดอยาก”
ปาริชาติส่ายหน้า เธอไม่เห็นด้วยกับความคิดของป้าแม้น “แต่การที่ป้ายอมให้เขาแบบนี้ มันยิ่งทำให้เขาได้ใจนะคะ”
ปาริชาติคิดถึงเรื่องราวของป้าแม้นกับญาติจอมขี้เกียจของป้าแม้น แล้วก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นในหัว เธอรู้ดีว่าเธอต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อปกป้องป้าแม้นจากญาติที่เอาแต่ได้พวกนี้
“ป้าแม้นคะ” ปาริชาติพูดเสียงจริงจัง “เดี๋ยวพรุ่งนี้ปาริชาติจะไปเยี่ยมบ้านป้าแม้นนะคะ”
ป้าแม้นมองปาริชาติด้วยความแปลกใจ “ไปทำไมคะคุณหนูปาริชาติ”
“ปาริ
