ไกรสรเดินออกมาจากห้องใต้ดินอย่างเชื่องช้า สายตาของเขาเย็นชาจนลูกน้องทุกคนไม่กล้าสบตา ตอนนี้ความรู้สึกของเขาเต็มไปด้วยความแค้น
เขาเกลียดตัวเองที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ เกลียดเสือที่ยังคงยึดติดอยู่กับอดีต และเกลียดความอ่อนแอของตัวเองที่ไม่สามารถปกป้องคนที่รักได้
"เตรียมรถ" ไกรสรสั่งเสียงเรียบ "ฉันจะไปโรงพยาบาล"
ลูกน้องรีบจัดเตรียมรถให้ทันที ไกรสรเดินขึ้นรถด้วยท่าทางที่สงบ แต่ภายในใจของเขาเดือดปุดๆ เขากำหมัดแน่น พยายามระงับความโกรธที่กำลังจะปะทุออกมา
ที่โรงพยาบาล ปาริชาตินอนหลับอย่างสงบอยู่บนเตียง เธอถูกย้ายมาอยู่ห้องพักฟื้นพิเศษ ไกรสรเดินเข้ามาในห้องอย่างเงียบเชียบ เขานั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง
แล้วมองดูเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน เมื่อครู่ความโหดเหี้ยมที่เขามีต่อเสือได้หายไปหมดแล้ว ตอนนี้ในใจของเขาเหลือเพียงความห่วงใยและความรักที่เขามีต่อเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่นอนอยู่ตรงหน้า
มือของไกรส
