ปาริชาติเงยหน้าขึ้นไปมองไกรสรที่ยืนอยู่ตรงหน้า สีหน้าของเขาเรียบเฉยจนเธอไม่สามารถอ่านความรู้สึกได้ออกเลย
“ท่านเศรษฐีคะ ปาริชาติจะช่วยปฐมพยาบาลเบื้องต้นก่อนนะคะ”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอกำลังทำให้แววตาของเศรษฐีไกรสรเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้าให้คนอื่นๆ ช่วยกันยกท่อนไม้ออก
เมื่อไม้ท่อนใหญ่ถูกยกออกไป ปาริชาติก็รีบใช้ผ้าเช็ดหน้าสีขาวที่พกติดตัวมาม้วนเป็นผ้ารองใต้ข้อเท้าของไอ้ขาม แล้วใช้เศษไม้ที่อยู่ใกล้เคียงสองอันประกบไว้เพื่อดามขาของเขาไม่ให้เคลื่อนที่
“ขอบคุณนะคะ” เธอบอกกับพนักงานที่ยื่นเชือกเส้นเล็กๆ ให้ และปาริชาติก็ใช้เชือกนั้นมัดขาของไอ้ขามไว้กับไม้ที่ใช้ดามอย่างแน่นหนาแต่ไม่แน่นจนเกินไป
ขณะที่ปาริชาติกำลังก้มหน้าก้มตาปฐมพยาบาลอยู่นั้น ไอ้ขามก็เหลือบมองเธออย่างหลงใหล ผู้หญิงที่เคยเห็นเดินผ่านไปเหมือนเจ้าหญิงบัดนี้กำล
