ภาพของผู้ประกาศข่าวสาวหน้าใหม่ปรากฏบนจอโทรทัศน์ครั้งแรก พลอยทำให้เด็กน้อยที่กำลังนั่งรออยู่ด้วยใจจดจ่อมาตั้งแต่เช้าถึงกับปรบมือระรัวด้วยความดีใจ
“มามี้...มามี้ค่า”สาวน้อยผมเปียสองข้าง สวมกระโปรงสีชมพูอ่อนยืนจ้องเขม็งไปที่จอโทรทัศน์มองดูแม่ตัวเองกำลังนั่งอ่านด้วยท่าทางตื่นเต้น หันมาบอกน้าพะพายด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความภูมิใจ
“ค่า น้าพายรู้แล้วว่ามามี้ของหนู”
“มามี้ฉวยจังค่า” ชมไม่ขาดปาก
“หึหึ หนูเวย์อย่าไปยืนใกล้จอมากสิลูก เดี๋ยวตาเสีย มามี้หนูรู้จะไม่ให้หนูได้ดูมามี้อีกเลยนะคะ”
“อุ้ย...โทษค่า” พูดพร้อมกับถอยหลังไปอีกสองสามก้าว ก่อนจะหันมาฉีกยิ้มหวานให้กับคุณน้า
“หนูหิวหรือยังคะ น้าพายจะได้ไปหาอะไรอร่อยๆให้หนูทาน”
“ไม่ค่า...จาดูมามี้”
“ถ้าอย่างนั้นมานั่งดูตรงนี้ดีกว่าไหมคะ”
“ไม่อาว...เด้วมองมามี้ม่ายชัดค่า” สายตาจ้องเขม็งไปยังจอโทรทัศน์กับสีหน้าที่ทำให้พะพายอดเอ็นดูไม่ได้
หลังจากจบ
