วันเวลาผ่านไปสามปีกว่ากับจราจรในกรุงเทพที่ยังคับคั่งด้วยรถรามากมายจอดติดไฟแดง รอสัญญาณตรงแยกที่ขึ้นชื่อว่ารถติดมากที่สุดเส้นหนึ่ง ให้ไฟเปลี่ยนสี
อิงค์วิฬาร์ที่อยู่ในชุดเดรสสั้นสีครีมสวมทับด้วยเบลเซอร์ สีเดียวกัน ผมยาวสลวยผมรวบเป็นหางม้าแบบง่ายๆแต่กลับดูดี ด้วยเครื่องประดับที่น้อยชิ้น แต่ยิ่งขับให้เธอดูสวยสง่ามากขึ้น
“ตื่นเต้นไหมแก จะได้ออกทีวีวันแรก”
“ตื่นเต้นสิเมื่อคืนแทบนอนไม่หลับ”
“ดีนะ เมื่อคืนยัยหนูไม่กวน ไม่งั้นวันนี้แกยมแน่” คะนิ้งที่กำลังง่วนอยู่กับการแต่งหน้า หยิบเครื่องสำอางมาแต่ง ๆ เติม ๆ ระหว่างรอเหยียบคันเร่ง
“อืม ดีที่ไม่ตื่นมากวน” ตอบรับ พร้อมกับสายตาที่ทอดออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเหม่อลอย ครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่างที่มักจะเข้ามารบกวนหัวใจเธอเสมอ
คะนิ้งหันมองเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างคนขับด้วยความสนใจ ก่อนจะเห็นทิศทางของสายตาก็พอจะรู้ได้ทันทีว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“คิดอะไรอีกละ
