เวลาผ่านไปไม่นาน เสียงเคลื่อนไหวได้ยินแว่วกระทบโสตประสาทจนเขาต้องยันตัวลุกขึ้นเดินซวนเซไปยังทิศทางของเสียงนัก
ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อย
“ทำอะไรน่ะ!” เสียงเข้มดุเอ่ยดังขึ้น ขณะที่หญิงสาวกำลังง่วนอยู่หน้าเตาอย่างทุลักทุเล เพราะไม่เคยลงมือทำด้วยตัวเองมาก่อน แต่อยากจะทำซุปร้อน ๆ ให้เขาได้ซด หวังจะสร้างความประทับใจ กลับเห็นสีหน้าเกรี้ยวกราด กรามขบแน่น นัยน์ตาดุดันขึ้นมาแทน
“ปายกำลังจะทำซุปให้พี่ค่ะ”
“ออกไปซะ”
“บอกว่าให้ออกไปซะ...พูดไม่รู้เรื่องเหรอไง อย่ามาแตะของ ของวิฬาร์!”
“พี่ปราบ! พี่วิฬาร์เขาไปแล้วนะคะ ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับปายด้วย” พ้อ ต่อว่าเขา ด้วยเสียงสั่นเครือ นัยน์ตาคู่สวยไหวระริก ด้วยคิดว่าจะทำให้เขารู้สึกผิด ทว่า...
“ออกไปซะ ไปก่อนที่พี่จะตัดสินใจอะไรบางอย่าง”
“ตัดสินใจอะไรคะ” ย้อนถามด้วยความแปลกใจ ในใจเริ่มหวั่นกับสายตาคู่นั้นของเขา
“พี่จะยกเลิกงานหมั้นกับเธอ ปทิตตา”
“ไม่นะคะ
