ตอนที่ 16
ตลอดสองอาทิตย์ที่อิงค์วิฬาร์หายตัวไป ปารย์ณวิชตระเวนตามหาตามบ้านเพื่อนต่างๆที่เขาคิดว่าจะได้เจอ โดยเฉพาะคะนิ้งกับพะพาย ที่เขาถึงกับต้องมาดักรอเจอบริเวณหน้าอาคารสูงเสียดฟ้า สถานีโทรทัศน์ชื่อดังที่คะนิ้งเพื่อนสนิทอิงค์วิฬาร์ทำงานอยู่
“อาจารย์ มาที่นี่อีกทำไมคะ” หญิงสาวร่างเล็กเดินออกมาจากตัวลิฟต์ พร้อมกับเพื่อนร่วมงานอีกสองคน สายตาสะดุดเข้ากับร่างสูงที่สภาพทรุดโทรมเปลี่ยนไปจากครั้งล่าสุดที่เห็นโดยสิ้นเชิง จนอดที่จะใจหายไม่ได้
เขาที่ดูแลตัวเองดีมาตลอด ไม่เคยปล่อยให้โทรม หรือดูไม่ดีต่อสายตาใครเช่นนี้
“พี่อยากเจอวิฬาร์” น้ำเสียงแหบแห้ง แฝงไปด้วยความเจ็บปวด นัยน์ตาสีนิลคู่นั้นแดงก่ำ ใต้ตาบวมช้ำอย่างเห็นได้ชัด
“เจอทำไมคะ” หล่อนแสร้งถาม ทั้งๆที่รู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ก็อยากจะฟังคำที่ออกจากปากของอีกฝ่าย แววตาใช้มองว่างเปล่าเย็นชา
ร่างสูงมองสบตาหญิงสาวตรงหน้า ด้วยแววตาเว้าวอน
“นิ้ง..
