BASA ng luha ang magkabilang pisngi ko. Nanginginig ang mga kamay ko nang magpunas ng mukha habang patingin-tingin sa paligid. All I wanted that time was to go home. Hindi ako pwedeng umiyak at maghintay lang ng tutulong sa’kin. Pinilit kong ihakbang ang mga paa ko sa kabila ng panghihina, subalit bago pa ako makalayo ay may suminag mula sa aking likuran.
Nabalot na naman ako ng takot. I shifted my eyes on the road and saw a car coming. Naisip ko nang tumakbo, pero tila napagkit ang mga paa ko sa kalsada. At sadyang hindi ako nakaalis sa pwesto ko hanggang sa tumigil ang kotse sa mismong tapat ko.
I was still panting from fear and shock. Bumukas ang driver’s seat at bumaba si Israel. Niyanig ng kaba ang dibdib ko. Halos akalain kong imahinasyon lamang siya, subalit sa iilang hakbang na
