Emir o kadar güzel, öyle yumuşak öpüyordu ki Ece kendinden geçmek üzereydi ama yine de karşılık vermedi. Emir birkaç dakika sonra dudaklarını çekti. Karşısındaki genç kız ona sorgulayıcı gözlerle bakıyordu.
"Sen 'Bekleme' demedin mi?"
"Ben o anlamda mı söyledim Emir?"
"Affedersin. Rahatsız olacağını düşünemedim. Ya da düşündüm ama bilinçaltım bertaraf etti bu düşünceyi, bilmiyorum."
"Emir, kafamı kırmışsın gibi konuşma. Alt tarafı bir öpücük."
Emir alınmıştı. "Benim için önemli bir öpücük Ece. Öyle her kadını öpmüyorum."
"Ben de her gün öpüşmüyorum, Emir. Ama senin kadar anlam yüklemedim."
"Söz konusu senken nasıl anlamsız olabilir ki, Ece? Evdeki öpüşmemizde umutlanmıştım. Ama belli ki senin beni öpmenin nedeni o kadar da önemli değilmiş ya da nedeni yokmuş..."
"Emir... Ben..."
"
