-อันนา-
“ เย็นนี้เรากลับกรุงเทพเลยดีมั้ย ”
นั่งทานข้าวได้ไม่กี่คำฉันก็ถามขึ้น ฉันไม่อยากกลับพรุ่งนี้เช้า เพราะฉันอยากกลับเย็นนี้เลย
อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบปกติแล้ว เบื่อที่ต้องนอนห้องเดียวกัน เบื่อที่ต้องถูกเด็กบ้านี่เอาเปรียบที่สุด
“รีบเหรอ”
เขาถามฉันหน้าตาเฉย
“อืม… มีธุระที่ต้องต้องทำด้วย ”
“อืม…”
แล้วเค้าก็ตอบแค่อืม แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่คุยอะไรกัน จนกระทั่งถึงตอนเย็น
“คุณอันนาครับ โชคดีนะครับ เอาไว้ถ้าผมได้ขึ้นกรุงเทพเมื่อไหร่ ผมจะแวะไปหา ”
“ค่ะคุณวัฒน์ ฉันไปนะคะ ”
ฉันเปิดประตูขึ้นรถแล้ว แต่คุณวัฒน์ก็ยังยืนรอส่ง และยืนมองจนรถของพวกเราเลี้ยวออกสู่ถนน เรากลับมาถึงโรงแรม ฉันก็รีบจัดเก็บกระเป๋า และรีบอาบน้ำแต่งตัว หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ฉันต้องอยู่ห่างเขาให้มากที่สุด เพื่อป้องกันไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก และฉันอาจจะต้องมองหาที่พักใหม่เลยก็ได้
บนรถ
พอรถเคลื่อนตัวออกจาก
